GUBERNATORKI

GUBERNATORKI 2459 p.n.e.-1500 n.e.
 

N.N. gubernatorka Markellaszi w Elamie (Irak)
ok. 2459 p.n.e.-2401 p.n.e.
Była córką króla Dungi z Ur (panował 2450-2401).
 

N.N. dziedziczka nomu1 Thinis, Egipt
XXIII/XXII w. p.n.e.
Była żoną Ibi, nomarchy Thinis (na mocy praw żony) i wezyra Górnego Egiptu.
 

nomarchini-regentka1 Sitré, nom Assiut (Egipt)
ok. 2134 p.n.e.
Rządziła w imieniu syna.
 

nomarchini1 Nebt, nomy Elefantyna i Asuan (Egipt)
XXI w. p.n.e.
Była żoną matką królowej Neferukauit II, żony faraona Mentuhotepa II, i mecenaską nauki i sztuki. Po jej śmierci oba nomy odziedziczyła córka.
 

nomarchini-królowa1 Neferukauit II, nomy Elefantyna i Asuan (Egipt)
 ok. 2008 p.n.e.
Była córką księżniczki Nebt, nomarchini Elefantyny i Asuanu. Po jej śmierci odziedziczyła oba nomy. Także była mecenaską sztuki i nauki. Jej mężem był faraon Mentuhotep II.
 

N.N. dziedziczka nomu1 Szakala, Egipt
XX w. p.n.e.
Była żoną Chnumhotepa II, nomarchy Oryks, i matką Nachta, który odziedziczył jej nom.
 

Kirum, burmistrzyni miasta Khaya-Sumu w Ilansura (Mezopotamia)
1790 p.n.e.-1745 p.n.e.

Była jedną z wielu córek króla Zimri-lima z Mari. Była żoną Khaya-Sumu z Ilansura. Jej ojciec mianował ją burmistrzynią mężowego miasta. Nie tylko zarządzała miastem, ale i była polityczną doradczynią ojca. Nie spodobało się to jej mężowi, który również poślubił jej siostrę, Szimatum, i wykreował zawziętą rywalizację między siostrami. W rezultacie tego Kirum musiała wrócić do ojca.

naczelnik obcych krajów i wicekrólowa Nubii królowa Neschonsu, Egipt
990 p.n.e.-969 p.n.e.

satrapka Azji Mniejszej królowa Artemizja II, Karia, Rodos i Halikarnas (Turcja)
ok. 353 p.n.e.-350 p.n.e.

satrapka Azji Mniejszej królowa Ada I, Karia (Turcja)
344 p.n.e.-341 p.n.e. i 334 p.n.e.-320 p.n.e.
 

gubernator księżniczka Widżaja Bhattarika, bliżej nie znane terytorium w imperium dynastii Chalukya (Indie)
po 655 n.e. -przed 681 n.e.
 

gubernator Cara Zon, Carcasson (Hiszpania)
ok. 774
 

gubernator księżniczka Revvaka Nammadi, Edatore w imperium dynastii Rashtrakuta (Indie)
900
 

gubernator Kumkuma devi, bliżej nie znane terytorium na terytorium Indii
po 900
 

gubernator Akkadevi, prowincja Siedemdziesiąt Kisukadu (Karnataka w Indiach)
1024-1068
 

gubernator królowa Mailaladevi, prowincja Banavasi (Karnataka w Indiach)
ok. 1042-ok. 1068
Była główną żoną króla Somesvary I, rządzącą ważną prowincją złożoną z 12 000 wsi.
 

gubernator królowa Mailaladevi, prowincja Banavasi (Karnataka w Indiach)
ok. 1042-ok. 1068
 

gubernator królowa Ketala, prowincja Pomnavad (Karnataka w Indiach)
ok. 1042-ok. 1068
 

gubernator Srimadevi, Samkarige (Indie)
przypuszczalnie po 1076
 

gubernator Pamdambika, Tadikonda (Indie)
przypuszczalnie po 1076
 

dziedziczna szeryf i trzecia hrabina Ela Salisbury Longespee, Salisbury (Wielka Brytania)
1196-1261
 

gubernator trzech dużych regionów (w tym nowoczesnego dystryktu Bijapur) królowa Bhagubai (Karnataka w Indiach)
ok. 1199-ok. 1247
Swoimi rządami wzbudziła uznanie króla Singhany II.
 

dziedziczna szeryf Lincolnshire oraz konstabl Lincoln Castle (Wielka Brytania) Lady Nicola de la Hay
1216-1218
 

p.o. kalifa-gubernatora Dayfa Khatun bint al-Adil Muhammadn, Jamchad [Yamkhad] (Syria)
1236-1242
Była wdową po ad az-Zahirze Ghazim Ghiyathu ud-Dinie I (rządził w latach 1186-1216). Po śmierci syna, al-'Aziz Muhammad Ghiyath ud-Din II (rządził w latach 1216-1236), rządziła w imieniu wnuka, al-Nasra II Yusufa Salaha ad-Dina (rządził w latach 1236-1260). Stolicą ich królestwa było Aleppo w północno-zachodniej Syrii.

królowa Małgorzata Samborówna, pani Estonii i Virlandii oraz Lolland-Falster (Dania)
1266-1282
  Ballamahadevi, prowincja Barahkanyapura (Karnataka w Indiach) wspórządczyni prowincji
?-1275
regentka
1275-1292
 

królowa-gubernator Konstancja II Sycylijska, Sycylia (Włochy)
1283-1285
 

gubernator Abisza Hadud-chatun, Fars (Iran)
1283-1287

królewski szeryf hrabstwa (Royal County Sheriff) królowa Agnieszka Brandenburska, Lolland-Falster (Dania)
1286
 

wicekról Blanka Andegaweńska, Aragonia (Hiszpania)
IV-VI.1310

szeryf hrabstwa Ingeborga Håkansdotter, Norra Halland (Norwegia)
1319-1326
 

wicekról Teresa de Entenza (1300-1327), Aragonia (Hiszpania)
1324-1327
Była córką Gombau de Entenzy i Konstancji de Antillón, córki hrabiego Álvaro I de Urgel. 10.IX (lub 10.XI).1314 r. wyszła za mąż za Alfonsa, syna króla Aragonii Jakuba II. Z tego związku pochodzili: infant Alfons, Piotr IV, Jakub I, Konstancja, infantka Izabela, infant Fryderyk i infant Sancho. W latach 1314-1327 była hrabiną Urgel, wicehrabiną Áger i współksiężną Andorry. W 1323 r. towarzyszyła mężowi w wyprawie na Sardynię. W 1327 r. małżonek Teresy został władcą Aragonii jako Alfons IV.

p.o. wikariusza (vicar) królowa i cesarzowa (od 1328 r.) Niemiec Małgorzata, Piza (Włochy)
1326-1328 i 1328-1329

namiestniczka królowa Jadwiga Kaliska, ziemia sądecka (Polska)
1334-1339

p.o. kalifa-gubernatora Sati Beg, państwo Ilchanidów (Persja i Iran)
1338-1339

gubernator Katarzyna II Walezjuszka-de Courtenay, Kefalonia (Grecja, wtedy władała w imieniu Królestwa Neapolu)
1341-1346

 

gubernatorka-regentka Irena, Tesalia (Grecja)
1356
 

pani Ryszarda von Schwerin, wyspa Als med Sønderborg (Dania) z kilkoma posiadłościami w Południowej Jutlandii w Szlezwiku (Niemcy)
1364-1384
Była córką hrabiego Guncelina VI von Schwerin i Ryszardy von Tecklenburg. W 1340 r. poślubiła króla Danii i księcia Szlezwiku Waldemara III (V). Ich synami byli Henryk i Waldemar. Waldemar III zmarł w 1364 r. Ryszarda zmarła w 1384 r.
 

gubernator Maria de Capet-Bourbon, Kefalonia i Korfu (Grecja, wtedy władała w imieniu Królestwa Neapolu)
1364
 

szeryf Helene Olufsdatter Lunge (1340-1383), hrabstwo Bjernedegård z Stormandsgården (Dania)
1370-1383
Była wdową po Evercie Moltke i jego następczynią. Na to stanowisko mianował go biskup Roskilde.
 

wicekról Jolanta de Bar, Aragonia (Hiszpania)
1388-1395
 

szeryf Gertruda Pedersdatter Grubbe, hrabstwa Horsetofte i Ellinge (Dania)
ok. 1395-ok. 1405
Posiadłość Bispelensmand w Ringsted Herred otrzymała od biskupa Zelandii. Jej mężem był Erik Barnumsen til Skarsholm, który zmarł w 1367 r. Sama Gertruda żyła do około 1405 r.

 

wicekról Maria López de Luna, Aragonia (Hiszpania)
1396-1397 i 1398-1399

królowa Filippa Angielska, Dania, Norwegia i Szwecja

szeryf hrabstwa Nøsbyhoved (Dania), hrabstwa Romerike (Norwegia) i hrabstwa Närke z Örebro (Szwecja)
1406-1420
szeryf hrabstwa Närke, większości terytorium Mälar, hrabstwa Västmanland z Västerås, hrabstwa Uppland z Uppsalą oraz miastem, zamkiem i hrabstwem Sztokholm (Szwecja)
1420-1430

wicekrólowa Blanka I Nawarska, Sycylia (Włochy)
1409-1415
 

tytularna wicekról Małgorzata de Prades, Aragonia (Hiszpania)
1412-1421
 

gubernator i sułtan Tandu, Bagdad (Irak)
1411-1419

Maria Kastylijska, Hiszpania

 		wicekról Aragonii, Katalonii, Walencji i Majorki
1420-1423 i 1432-1445
wicekról Katalonii i Majorki
1445-1453
wicekról Walencji
1454-1458
 

gubernator księżniczka Medhyn Zemeda, Damot (Etiopia)
po 1434 n.e.-?
Była córką cesarza Zera Jaykoba (panował w latach 1434-68). Kobiety w Etiopii bardzo często miały wielki wpływ na politykę i odgrywały ważną rolę w państwie, nigdy jednak - poza okresem panowania Zera Jaykoba - nie było w Etiopii tylu stanowisk dworskich i państwowych obsadzonych przez kobiety. Sama Medhyn Zemeda, oprócz urzędu gubernatora, otrzymała godność "keń bitueddeda"1, a jej siostra Byrhan Zemeda, żona skazanego wcześniej bitueddeda, otrzymała stanowisko "gyr bitueddeda"1.
 

gubernator księżniczka Amete Meszih, Amhara (Etiopia)
po 1434 -?
Była córką cesarza Zera Jaykoba. Na czele wszystkich ważniejszych prowincji w miejsce dawnych rodowych władców stanęły córki cesarza.
 

gubernator księżniczka Dyl Semra, Tigraj (Etiopia)
po 1434 -?
Córka cesarza Zera Jaykoba.
 

gubernator księżniczka Atsnaf Semra, Godżam (Etiopia)
po 1434 -?
Córka cesarza Zera Jaykoba.
 

gubernator księżniczka Rom Genejda, Szeua (Etiopia)
po 1434 -?
Córka cesarza Zera Jaykoba.
 

gubernator księżniczka Tsebele Marjam (lub Abala Marjam), Begiemdyr (Etiopia)
po 1434 -?
Córka cesarza Zera Jaykoba.
 

gubernator księżniczka Amete Gijorgis, Ifat (Etiopia)
po 1434 -?
Córka cesarza Zera Jaykoba.
 

gubernator księżniczka Bahyr Mengysza, Angot (Etiopia)
po 1434 -?
Córka cesarza Zera Jaykoba.
 

gubernator księżniczka Zofia (Sofija), Gyddym (Etiopia)
po 1434 -?
Córka cesarza Zera Jaykoba.
 

gubernator księżniczka Atsnaf Segedu, Geń (Etiopia)
po 1434 -?
Siostrzenica cesarza Zera Jaykoba.

królowa Dorota Brandenburska, pani Örebro, Närke i Värmlandu, Szwecja
1448-1452

królowa Joanna Enriquez de Melagar, Hiszpania wicekról Nawarry
1451-1461
wicekról Katalonii
1461-1462 i 1464-1468
 

  doña Inés Peraza de las Casas, posiadłości Hiszpanii

p.o. gubernatora (podczas nieobecności męża) Wysp Kanaryjskich, 
między 1452 a 1485 r.
pierwsza pani Lanzarote (jedna z Wysp Kanaryjskich)
1452-1503
 

szeryf Hebele Lydikesdatter (ok. 1420-1480), hrabstwo Nygård (Dania)
1461-1480

Była córką Lydike Kane lub Kande i Elsebe Daa. Jej mężem był Peder Eriksen Gyldenstierne. Szeryfem hrabstwa Nygård mianował go biskup Roskilde. Hebele została jego następczynią po jego śmierci. Pełniła funkcję przewodniczącej sądu (Hofmesterinde) królowej Danii Doroty Brandenburskiej oraz cieszyła się dochodami z podatków miasta Odense. 
 

szeryf Margrethe Henriksdatter Friis, hrabstwa Kirkendrup i Fremmeløv (Dania)
1480-1502

Rządziła wraz z mężem, Mortenem Tinhuusem Skinkelem. Hrabstwo to otrzymali w dożywocie. W 1502 r. odkupił je od niej jej syn, Laurids Skinkel. Margrethe zmarła ok. 1511 r.

królewski szeryf hrabstwa królowa Krystyna Saksońska, Tranekær, Næsbyhoved, Koldinghus i Ribe (Dania)
1481-1521

szeryf Birgitte Olufsdatter Thott, Dronningholm (Dania)
1484-1495

gubernator doña Beatriz de Bobadilla y Ulloa, wyspy El Hierro i La Gomera (wchodzące w skład archipelagu Wysp Kanaryjskich, posiadłość Hiszpanii)
1488-1498

 

namiestniczka (Lieutenant General) Joanna III Aragońska, Neapol (Włochy)
1494-1496

 

gubernator Lukrecja Borgia, Spoleto i Foligno (Włochy)
1499-1502

1nomarcha - z greckiego nomarches, nomorchos od nomos - pastwisko, okręg, prowincja; egipskie adż-mer lub heka-hut. Nomarchowie w starożytnym Egipcie byli wyższymi urzędnikami i zarządcami nomów, kierowali pracą niższych urzędników, ich obowiązkiem było złożyć szczegółowy raport przed królem o stanie zasobów państwowych. Kariera nomarchy była uzależniona od łaski władcy. Najstarszą formą tego tytułu był „ten, który drąży kanały”. Inne spotykane w literaturze określenia: książę nomu, naczelnik nomu, zarządca nomu, namiestnik, gubernator nomu. W zakres jego władzy wchodziły sprawy administracyjne, prawne, wojskowe i religijne. Był kierownikiem prac rolnych na podległym sobie terenie, pierwszym kapłanem lokalnego bóstwa i zwierzchnikiem kapłanów swojego nomu, a także odpowiedzialnym za utrzymanie systemu irygacyjnego (adż-mer) oraz zarządzanie majątkami (heka-hut). W okresie Starego Państwa do jego obowiązków należało rekrutowanie oddziałów do armii władcy, w czasach Średniego i Nowego Państwa dysponował siłami wojskowo – policyjnymi czuwającymi nad sprawami bezpieczeństwa wewnętrznego w nomie. Jako zwierzchnikowi urzędników nomu podlegali mu naczelnicy miast i dowódcy zamków, zakres tej zwierzchności nie jest jednak znany. W okresie ptolemejskim i rzymskim nomarchowie byli już jedynie wiernymi i starannymi urzędnikami. Urząd nomarchy został zlikwidowany wraz z nomem jako jednostką terytorialno – administracyjną w VII w. n.e., po podboju Egiptu przez Arabów.

NASTĘPNE