GUBERNATORKI 2459-
WŁADCZYNIE 1250

Konstancja II Sycylijska

Urodziła się w 1249 r. Była córką Manfreda I, króla Sycylii z dynastii Hohenstaufów, i Beatrycze Sabaudzkiej. 13.VI.1262 r. wyszła za mąż za infanta Piotra Aragońskiego. Ich dziećmi byli: Alfons III Aragoński, Jakub II, święta królowa Izabela Aragońska, Fryderyk II, Jolanta i Piotr. Manfred stracił koronę i życie w 1266 r., a ona została jego dziedziczką - chociaż tron przejął Karol Andegaweński, brat króla Francji, Ludwika IX. Jej mąż dał jej tytuł panującej królowej zanim wstąpił na tron Aragonii w 1276 r. jako Piotr III. Podczas wojny o tron Sycylii (1282-1302), jej mąż i synowie zgłosili pretensje do tego tronu w imieniu Konstancji. Wojna zakończyła się ostatecznie podziałem królestwa - wyspa Sycylia dostała się w ręce je potomków, a Królestwo Neapolu - w ręce potomków Karola Andegaweńskiego. W 1282 r triumfalnie wkroczył do Messyny, a w następnym roku Konstancja wyjechała na Sycylię. Była tam gubernatorem w latach 1283-1285. Postanowiono, że infant Jakub będzie dziedzicem Sycylii, a jego starszy brat, Alfons (przyszły Alfons III), obejmie tron Aragonii. Konstancja miała być regentką w imieniu Jakuba. Piotr III opuścił Sycylię pozostawiwszy tam Konstancję. 02.XI.1285 r. zmarł w Villafranca de Penadres, gdzie został pochowany. W następnym roku Jakub został koronowany - chociaż on i jego matka zostali ekskomunikowani przez papieża. Gdy w 1291 r. jej starszy syn, Alfons III, zmarł bezpotomnie, tron po nim objął jego brat. Do 1296 r. był władcą obu krajów, dopóki trzeci syn Konstancji, Fryderyk, nie został królem Sycylii. Sama Konstancja wróciła do Hiszpanii, gdzie pozostawała do śmierci. Zmarła 09.IV.1302 r. w Barcelonie jako zakonnica.