GUBERNATORKI 2459- 
GUBERNATORKI TERYTORIÓW ZEWNĘTRZNYCH
WŁADCZYNIE 1400

Blanka I Nawarska

Urodziła się w 1385 r. (lub 1391 r.). Jej rodzicami byli król Nawarry Karol III Szlachetny i królowa Eleonora, infantka Kastylii (zmarła w 1416 r.). 21.V.1402 r. w Catanii wyszła za mąż "per procura" za Marcina I Młodszego, króla Sycylii i następcę tronu Aragonii. 26.XII.1402 r. poślubiła go osobiście. W tym samym roku, po śmierci braci, została dziedziczką Nawarry z tytułem księżnej Viany. W 1403 r. urodził się jedyny syn Blanki i Marcina, także Marcin. Ojciec mianował go księciem Sycylii. Chłopiec zmarł jednak już w 1407 r. Podczas nieobecności męża sprawowała regencję na Sycylii. Marcin Młodszy zmarł 25.VII.1409 r. Na tronie Sycylii zastąpił go ojciec, Marcin I Ludzki (jako Marcin II). Królowa rządziła Sycylią w latach 1409-1415 jako wicekrólowa z nominacji teścia. Walczyła z buntami szlachciców sycylijskich, które w 1415 r. przeobraziły się w wojnę domową. 06.XI.1419 r. drugim mężem Blanki został, "per procura", Jan, książę Peñafiel. 10.VI.1420 r. osobiście wzięli ślub w Pampelunie. Z tego związku pochodzili: Karol z Viany, Joanna (lub Jan), Blanka Nawarska i Eleonora. W okresie 08.IX.1425-03.IV.1441 Blanka panowała razem z drugim mężem w Nawarrze jako Blanka I. W tym samym czasie była hrabiną Nemours i Everex we Francji. Dążyła do nawiązania równomiernych stosunków z Kastylią i Aragonią i utrzymania niezależności królestwa. Na tym tle dochodziło do konfliktów między małżonkami, gdyż Jan zmierzał do uczynienia z Nawarry prowincji Aragonii i wykorzystania jej w wojnie przeciw Kastylii. Królowa Blanka zmarła 03.IV.1441 r.

Źródła:

1. Wikipedia,

2. red. Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków 2005.