María de Alfonso de Meneses de Molina
Urodziła się około 1265 r. jako córka infanta Leónu Alfonsa Moliny, syna króla Leónu Alfonsa IX, i Mayor Tellez de Meneses (Mayor Alonso de Meneses), pani Montealegre i Tiedry. W 1281 r. poślubiła swego kuzyna Sancho IV Odważnego, syna króla Kastylii Alfonsa X. Ich dziećmi byli: Izabela Kastylijska, Ferdynand IV Pozwany, Alfons, Henryk, Piotr Kastylijski, Filip i Beatrycze Kastylijska.
W 1275 r. zmarł infant Kastylii Ferdynand de la Cerda. Pozostawił po sobie wdowę Blankę, córkę króla Francji Ludwika IX, z dwoma synami. Następnym infantem (i przyszłym królem Aragonii) powinien zostać najstarszy syn zmarłego, Alfons. Dziadek chłopca, Alfons X, postanowił jednak, że jego następcą zostanie młodszy syn, Sancho IV Odważny. Matka Sancha i Ferdynanda, Jolanta Aragońska i jej synowa nie zgodziły się z tym i zaprotestowały. Potem wraz z dziećmi musiały zbiec do Aragonii, gdzie rządził brat Jolanty. Próbowały znaleźć popleczników w Europie. Budowę politycznego sojuszu zaczęły od pisania listów do Małgorzaty, matki Blanki i zarazem francuskiej królowej-matki, do króla i królowej Anglii Eleonory Kastylijskiej, królowej Portugalii Izabeli, papieża i innych ważnych osobistości w Europie. Doszło wkrótce do wojny domowej, w której dzieci zmarłego infanta wspierała Francja. W 1281 r. Sancho zbuntował się przeciwko ojcu. Korzystając z poparcia Kościoła, szlachty, zakonów rycerskich i większości miast, w 1282 r. ogłosił, że ojciec nie jest zdolny do sprawowania rządów. Złożył go z tronu i przyjął tytuł regenta królestwa. Ojciec wtedy go wydziedziczył. Wreszcie Jolanta wróciła do Kastylii, ale nigdy tak naprawdę nie pojednała się z mężem. Blanka kontynuowała swoją walką aż do czasu, gdy jej brat podpisał traktat pokojowy z Sanchem IV, w którym uznawał go za króla. Blanka była zmuszona go ratyfikować.
Mąż Marii tron Kastylii objął w 1284 r. Faktyczne rządy nad Kastylią sprawowały arystokratyczne rody Haro i Lara. Była to zapłata za udzielone wcześniej poparcie. Papież nie uznawał małżeństwa Marii i Sancha, co komplikowało sytuację prawną ich potomstwa. Papież uznał ich związek za ważny dopiero w 1301 r., po śmierci Sancha. Sancho IV Odważny zmarł 25.IV.1295 r. Nowym władcą Kastylii został Ferdynand IV Pozwany. Do 1301 r. regentami w jego imieniu byli królowa Maria i stryj Henryk. Z powodzeniem walczyli z pretensjami infantów de la Cerda i stryja, infanta Jana. W 1295 r. doszło do wojny domowej między rodami Lara i Haro. Wmieszała się w te walki Portugalia i popierająca infantów Aragonia. Wojska aragońskie zajęły Murcję. Anarchia sprzyjała zwiększeniu władzy szlachty. W 1297 r., w Alcanices, zawarto kompromisowy pokój z Portugalią. Wtedy to ustalono obowiązujący do dziś przebieg granicy hiszpańsko-portugalskiej. Ferdynand IV Pozwany zmarł 07.XII.1312 r. Kolejnym władcą Kastylii został jego syn Alfons XI Mściciel. Władzę w imieniu zaledwie rocznego chłopca sprawowała babka, królowa Maria. Tym razem była regentką sama do swej śmierci. Zmarła 01.VII.1321 r. w Valladolid.