Blanka Francuska
Urodziła się około 1253 r. jako córka króla Francji Ludwika IX Świętego i Małgorzaty Prowansalskiej. 30.XI.1269 r. wyszła za mąż za Ferdynanda de la Cerdę, infanta Kastylii. Ich dziećmi byli Alfons i Ferdynand. Mąż Blanki zmarł w 1275 r. Następnym infantem (i przyszłym królem Aragonii) powinien zostać najstarszy syn zmarłego, Alfons. Dziadek chłopca, król Alfons X Mądry, postanowił jednak, że jego następcą zostanie młodszy syn, Sancho IV Odważny. Blanka i jej teściowa Jolanta nie zgodziły się z tym i zaprotestowały. Potem wraz z dziećmi musiały zbiec do Aragonii, gdzie rządził brat Jolanty. Próbowały znaleźć popleczników w Europie. Budowę politycznego sojuszu zaczęły od pisania listów do Małgorzaty, matki Blanki i zarazem francuskiej królowej-matki, do króla i królowej Anglii Eleonory Kastylijskiej, królowej Portugalii Izabeli, papieża i innych ważnych osobistości w Europie. Wreszcie Jolanta wróciła do Kastylii, ale nigdy tak naprawdę nie pojednała się z mężem. Blanka kontynuowała swoją walką aż do czasu, gdy jej brat podpisał traktat pokojowy z Sanchem IV, w którym uznawał go za króla. Księżna była zmuszona go ratyfikować. Później wycofała się do klasztoru, gdzie zmarła 17.VI.1320 r.