KOBIETY-MINISTROWIE FINANSÓW I GOSPODARKI
MINISTROWIE FINANSÓW I GOSPODARKI 2000-2010
skarbnik
narodowy Rosa Pastora Mendez de Fondeur, Dominikana |
||
Odpowiadała za sprawy finansowe kraju. | ||
minister planowania i
finansów Luísa Días Diogo,
Mozambik |
||
p.o.
ministra finansów dr Rima Khalaf
Hunaidi, Jordania |
||
minister
gospodarki Jelena Jegorowna Czernienko, Naddniestrze3 |
||
minister
finansów Pia Gjellerup, Dania |
||
minister-delegat ds.
rozwoju ekonomicznego Anne Konaté, Burkino Faso |
||
1984-86
sekretarz generalna Ministerstwa Rozwoju Ekonomicznego, 1986-90 ambasador w Mali, Senegalu, Mauretanii, Gwinei Bissau, Gwinei, Republice Zielonego Przylądka, Gambii , 1990-99 ambasador w Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Islandii, Estonii, Łotwie i Litwie, 1999-2000 wiceminister finansów ds. rozwoju ekonomicznego, 2000- minister-delegat przy premierze. |
||
Lina Olinda Pedraza Rodriguez, Kuba |
minister audytu
(kontroli rachunkowej) i kontroli 2001-24.V.2006 |
|
minister finansów i cen 02.III.2009- |
||
Urodziła się 16.IX.1955 r. Uzyskała stopień bakałarza z zakresu kontroli gospodarczej (ekonomicznej). Jest członkinią Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Kuby. | ||
minister finansów Litwy 12.VII.2001-01.V.2004 |
||
komisarz Unii Europejskiej ds. budżetu
i programowania finansowego 22.XI.2004-12.VII.2009 |
||
minister skarbu Aldona
Kamela-Sowińska, Polska |
||
minister finansów
Mireia Maestre Cortadella (1971-), Andorra |
||
1999-2001 sekretarz generalny ds. finansów. | ||
minister stosunków
ekonomicznych i minister handlu zagranicznego Azra
Hadziahmetović, Bośnia i Hercegowina |
||
minister finansów
Margaret Annie Dyer-Howe, Montserrat (terytorium
zależne Wielkiej
Brytanii) |
||
Ruth Kelly, Wielka Brytania |
ekonomiczna sekretarz
skarbu |
|
finansowa sekretarz
skarbu |
||
minister finansów Halina
Wasilewska-Trenkner, Polska 28.VIII-19.X.2001 |
||
minister finansów dr
Fernanda Mesquita Borges, Timor Wschodni |
||
minister finansów i
gospodarki Enebaj
Geldijewna Atajewa, Turkmenistan |
||
minister ds. dochodów
państwowych i asystent skarbnika Helen Coonan, Australia |
||
minister gospodarki i
finansów Augusta
Salling, Grenlandia1 |
||
minister
ds. dochodów państwowych Elinor Caplan, Kanada
|
||
minister
gospodarki Christine Tsung, Tajwan |
||
Zinaida Grecianîi, Mołdawia |
tymczasowa minister finansów 08-26.II.2002 |
|
minister finansów 26.II.2002-12.X.2005 |
||
pierwsza
wicepremier ds. makroekonomicznych 10.X.2005-31.III.2008 |
||
minister planowania i
finansów Maria
dos Santos Lima
da Costa Tebús Torres |
||
wicepremier (minister
stanu) i minister finansów Maria
Manuela Dias Ferreira Leite |
||
minister służb
finansowych i inwestycji Allyson
Maynard-Gibson, Bahamy |
||
minister
finansów Maria Madelena Brites Boavida (Boavita), Timor Wschodni |
||
minister gospodarki
Vilma Villalobos (1968-), Kostaryka |
||
Była także ministrem handlu i przemysłu. Pracowała także jako sekretarz Narodowej Komisji Deregulacyjnej. | ||
|
minister planowania, rozwoju
i odbudowy Séraphine Wakana, Burundi |
|
minister planowania
krajowego i polityki ekonomicznej Lineth
Saborío Chaverri, Kostaryka |
||
minister finansów,
gospodarki i prywatyzacji Ajawowi
Demba Tignokpa, Togo
|
||
W tym samym okresie była przewodniczącą Rady Ministrów Finansów i Unii Monetarnej Afryki Wschodniej. | ||
minister gospodarki
Aurelia Patricia Ramírez Ceberg, Gwatemala |
||
Jest odpowiedzialna także za handel zagraniczny. | ||
|
minister finansów
Ersilia de Lannooy, Antyle Holenderskie |
|
minister-delegat
przy ministrze finansów odpowiedzialna za reformy finansowe Fatiha
Mentouri, Algieria |
||
minister stosunków
gospodarczych z zagranicą Slavica
Milacić,
Czarnogóra |
||
W przeszłości była wiceministrem spraw zagranicznych i szefową misji Czarnogóry przy Unii Europejskiej. Od 2002 r. jest ministrem ds. integracji europejskiej. | ||
minister finansów i
skarbu Ljerka Marić,
Bośnia i Hercegowina |
||
W latach 1998-1999 była ministrem finansów w okręgu Fojnica. W 2000 r. była asystentką ministra finansów Federacji Bośniackiej, a potem doradczynią premiera. | ||
minister stosunków
gospodarczych dr Mila
Gadzić, Bośnia i Hercegowina |
||
Równocześnie jest także ministrem handlu zagranicznego. Niegdyś wykładała gospodarkę na uniwersytecie. | ||
|
minister planowania
gospodarczego i
rozwoju Camille Robinson-Regis, Trynidad
i Tobago |
|
|
druga minister finansów
Ulla-Maj Wideroos, Finlandia |
|
minister finansów
Saara Kuugongelwa-Amadhila, Namibia 08.V.2003- |
||
minister w Ministerstwie Finansów
(odpowiedzialna za dochód państwa) Christine
Sahadeo, Trynidad i Tobago 10.V.2003-2007 |
||
minister finansów Georgina
Barreiro Fajardo, Kuba 21.VI.2003-02.III.2009 |
||
Urodziła się 07.I.1964 r. Uzyskała bakalaureat z bankowości i finansów. Do czasu swej nominacji do rządu była dyrektorem w Narodowym Banku Kuby. Równocześnie była także ministrem cen. |
||
|
minister gospodarki Joséphine Moerman, Belgia |
|
komisarz
Unii Afrykańskiej ds. gospodarki wiejskiej i rolnictwa Rosebud
Kurwijila (Tanzania) |
||
minister finansów dr
Ngozi Okonjo-Iweala, Nigeria |
||
minister gospodarki Lidia Szulewa, Bułgaria |
||
|
Juanita D. Amatong, Filipiny |
p.o. sekretarza
finansów |
sekretarz finansów |
||
minister finansów publicznych María
Antonieta del Cid
de Bonilla, Gwatemala |
||
Była przedtem wiceprezesem Banku Gwatemali. Pracowała także na innych stanowiskach w świecie finansów i bankowości. | ||
|
minister ds. międzynarodowych stosunków gospodarczych i integracji
europejskiej prof. Gordana
Đurović,
Czarnogóra |
|
|
minister ds. podatków i ceł Anna Konstantywna Deiko (Deńko), Białoruś |
|
Od około 2002 r. była wiceministrem ds. podatków. | ||
|
minister gospodarki Ayşe Dönmezer,
Republika
Turecka Cypru Północnego2 |
|
|
minister finansów Paula Ann Cox,
Bermudy (terytorium zależne
Wielkiej Brytanii) |
|
Bibitac Wekilowa, Turkmenistan |
p.o. ministra finansów
i gospodarki |
|
minister finansów
i gospodarki |
||
W latach 2003-2004 była wiceministrem finansów i gospodarki. Prezydent Nijazow zwolnił jej poprzedniczkę i mianował ją na sześciomiesięczny "okres próbny". Zdała ten "egzamin". Została zwolniona ze stanowiska przez prezydenta Nijazowa podczas spotkania rządu i oddelegowana przez niego do rolniczej spółki jako jej wiceprezes do spraw kontroli dochodów i wydatków. Na tej samej sesji prezydent zwolnił kilku innych ministrów. Od 31.III.2005 r. jest ministrem opieki społecznej. | ||
|
wicepremier
oraz minister odpowiedzialna za Radę Planowania Ekonomicznego |
|
|
minister
ds. gospodarczych Ho
Mei-yueh, Tajwan |
|
|
minister gospodarki Yolanda Mayora de
Gavidia, Salwador |
|
|
minister planowania i współpracy Yasna
Provoste Campillay, Chile |
|
|
minister gospodarki i
planowania Szejkini Lubna Al-Kassemi,
Zjednoczone Emiraty Arabskie |
|
|
minister i techniczna
sekretarz wykonawcza ds. planowania Julia
Maciel Gonzalez, Paragwaj |
|
|
minister i techniczna
sekretarz wykonawcza ds. planowania Rosa
Miguelina Gómez de Martínez, Paragwaj |
|
|
minister finansów Svetlana
Cenić, Republika
Serbska (w Bośni i Hercegowinie) |
|
|
minister gospodarki
Kristina Konstantinowna Ozgan, Abchazja5 |
|
|
sekretarz stanu (minister) ds.
gospodarki i finansów Margaret Keita,
Gambia |
|
|
minister
planowania i współpracy międzynarodowej Suhair
Al-Ali, Jordania |
|
|
minister finansów i planowania Maria
do Carmo Trovoada Pires de Carvalho Silveira, Wyspy |
|
|
minister stałego
rozwoju i planowania Irma
Elizabeth Peredo Obleas, Boliwia |
|
|
minister planowania Massouma
al-Mubarak, Kuwejt |
|
minister finansów
Aza Konstantinowna Chabałowa,
Republika Południowej Osetii8 |
||
|
minister stałego rozwoju i planowania Martha
Beatriz Bozo Espinoza, Boliwia |
|
|
minister finansów i gospodarki Magdalena
Barreiro Riofrío,
Ekwador |
|
|
druga wiceprezydent odpowiedzialna za
gospodarkę Alice Nzomukunda, Burundi |
|
|
minister planowania,
rozwoju i odbudowy Marie
Goretti Nduwimana (Marie Goreth Nizigama), Burundi |
|
|
minister finansów Kristin
Halvorsen |
|
|
minister budżetu Freya
van den Bossche, Belgia |
|
|
minister ds. ceł Nanaia
Mahuta, Nowa Zelandia |
|
|
minister finansów Teresa
Lubińska, Polska |
|
|
minister gospodarki Felisa
Miceli llega, Argentyna |
|
|
Sri Mulyani Indrawati, Indonezja |
minister finansów 07.XII.2005-20.V.2010 |
minister-koordynator ds. gospodarczych 13.VI.2008-22.X.2009 |
||
|
minister finansów Zakia
Hamdan Meghji, Tanzania |
|
|
Zyta Gilowska, Polska |
wicepremier
odpowiedzialna za nadzór nad resortami gospodarczymi oraz minister
finansów 07.I-23.VI.2006, 22.IX.2006-07.IX.2007 i 10.IX-16.XI.2007 |
p.o.
ministra finansów 07-10.IX.2007 |
||
|
minister
finansów Natalia Artiomowna Korżowa,
Kazachstan |
|
|
minister
rozwoju gospodarczego Celinda Sosa Lunda, Boliwia |
|
Urodziła się 13.X.1963 r. Jest drobną przedsiębiorczynią. | ||
|
minister finansów Antoinette
M. Sayeh, Liberia |
|
|
minister
dochodów państwowych i 06.II.2006- minister dochodów państwowych i
minister zróżnicowania gospodarczego Zachodu (Minister
of Western Economic Diversification)
Carol
Skelton, Kanada |
|
|
minister
spraw gospodarczych i rozwoju Mia
Mottley, Barbados |
|
|
minister
stosunków gospodarczych Jasna
Brkić |
|
|
minister gospodarki Ingrid
Antonijević
Hahn,
Chile |
|
|
minister planowania i współpracy Clarisa Hardy, Chile |
|
Była dyrektor socjalistycznego think thanku Fundación Chile 21. | ||
|
minister gospodarki Cristina
Maria Fernandes Dias |
|
|
minister audytu
(kontroli rachunkowej) i kontroli Gladys
María Bejerano Portela, Kuba |
|
|
minister finansów Nenadi
Esther Usman |
|
|
minister finansów Rebeca
Patricia Santos Rivera |
|
|
minister gospodarki Doris
Leuthard,
Szwajcaria |
|
|
minister gospodarki Vera
Rafajlovska |
|
|
minister finansów Cristina
Duarte, Republika Zielonego Przylądka |
|
|
druga
wiceprezydent odpowiedzialna za gospodarkę Marina
Barampama, Burundi |
|
|
minister finansów
Denise Sinankwa, Burundi |
|
|
minister stanu ds.
polityki ekonomicznej i fiskalnej Hiroko Ota,
Japonia |
|
|
p.o. ministra finansów
Vesna Arsić, Serbia |
|
|
minister finansów Armelle
Merceron, Polinezja Francuska4 |
|
|
Debra Gottlieb, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych6 |
p.o.
dyrektora Urzędu Zarządzania i Budżetu I-14.V.2007 |
dyrektor
Urzędu Zarządzania i Budżetu 14.V.2007- |
||
minister ds. podatków
i kredytów Liliane Pande Muaba, Demokratyczna Republika Konga (Kongo-Kinszasa) |
||
minister finansów
Oksana Ionowa, Naddniestrze3 |
||
Była dyrektorem w służbach podatkowych. 22.I.2007 r. Ionowa została mianowana doradczynią prezydenta ds. ekonomicznych i finansowych. | ||
|
minister gospodarki Maria van der Hoeven |
|
|
komisarz
ds. finansów Claudette J.
Watson-Anderson, Wyspy Dziewicze Stanów
Zjednoczonych6 |
|
|
dyrektor Biura Dochodów
Wewnętrznych Gizette L. Canegata-Thomas, Wyspy
Dziewicze Stanów Zjednoczonych6 |
|
Skończyła prawo na Uniwersytecie Georgetown oraz księgowość na Uniwersytecie Hampton w USA. W Biurze Dochodów Wewnętrznych pracuje od 1996 r. W latach 2000-2007 była zastępczynią dyrektora filii Biura na wyspie Świętego Krzyża (St. Croix ). Wcześniej pełniła funkcję doradczyni w dystrykcie Świętego Krzyża. | ||
|
minister finansów i gospodarki Christine
Lagarde, Francja |
|
|
Rachmistrzyni
Generalna Tessa Jowell, Wielka Brytania |
|
|
sekretarz skarbu
(exchequer) w Ministerstwie Skarbu Angela
Eagle, Wielka Brytania |
|
|
sekretarz finansowa w
Ministerstwie Skarbu Jane Kennedy, Wielka
Brytania |
|
|
Kitty Ussher, Wielka Brytania |
ekonomiczna
sekretarz w Ministerstwie Skarbu 29.VI.2007-03.X.2008 |
sekretarz skarbu
(exchequer) w Ministerstwie Skarbu 09-17.VI.2009 |
||
|
minister finansów Aleqa
Hammond,
Grenlandia1 |
|
|
minister finansów Irina Mołokanowa, Naddniestrze3 |
|
11.III.2006-22.I.2007 szefowa Departamentu Budżetu, 22.I-04.VII.2007 wiceminister finansów. |
||
Clotilde Nizigama, Burundi |
minister finansów |
|
minister finansów, gospodarki i współpracy rozwojowej |
||
Od 13.VIII.2002 r. była dyrektorem generalnym Państwowej Kompanii Farmaceutycznej (ONAPHA). 16.VIII.2010 r. została senatorem z prowincji Muramvya. | ||
|
minister finansów Emília
Maria Valéria Pires,
Timor Wschodni |
|
|
minister rozwoju gospodarczego i handlu Elwira
Nabiullina, Rosja |
|
|
minister gospodarki, przemysłu i handlu Bâ Fatoumata Nènè Sy,
Mali |
|
|
minister finansów Karen
Nunez-Tesheira, Trynidad i Tobago |
|
minister gospodarki Valdimira Da Silva Tavares, Wyspy Świętego Tomasza
i Książęca |
||
Należy do koalicji Ruch Demokratyczny ,,Siła dla Zmian” (MDFM). Od 14.II do 22.VI.2008 r. była ministrem rolnictwa i rozwoju regionalnego. | ||
|
minister gospodarki Sabine Laruelle, Belgia |
|
|
minister finansów Tażikan Borbugułowna
Kalimbetowa,
Kirgistan |
|
|
naczelna
sekretarz skarbu Yvette Cooper, Wielka Brytania |
|
|
minister rozwoju gospodarczego Ekaterine
Szaraszydze, Gruzja |
|
|
minister finansów Mariana Durlesteanu,
Mołdawia |
|
|
szefowa Głównego
Dyrektoriatu ds. Budżetu, Księgowości i Statystki (w randze ministra)
Shih Su-mei, Tajwan |
|
Była dyrektorką w Urzędzie Budżetowym w Tajpej. | ||
|
minister finansów i planowania
Ângela
Maria da Graça Viegas Santiago |
|
|
minister gospodarki dr Fátima Maria
Carvalho Fialho, Republika Zielonego Przylądka |
|
|
minister finansów Diana Dragutinović,
Serbia |
|
|
minister ds. narodowego planu inwestycyjnego Verica
Kalanović, Serbia |
|
|
minister finansów Wilma
Josefina Salgado Tamayo, Ekwador |
|
|
minister gospodarki Lene
Espersen, Dania |
|
minister finansów María
Elsa Irene Catalina Viteri Acaiturri, Ekwador |
||
|
minister gospodarki, planowania i integracji regionalnej
Maria Helena Nosolini
Embalo, Gwinea Bissau |
|
szefowa Zespołu
Doradców Ekonomicznych Prezydenta USA
Christina Romer, Stany Zjednoczone |
||
minister finansów, gospodarki i współpracy rozwojowej
Clotilde Niragira, Burundi |
||
|
minister finansów i planowania ekonomicznego
Hajati Syda Namirembe Bbumba, Uganda |
|
doradczyni rządowa ds.
finansów i gospodarki Sophie Thevenoux,
Monako |
||
minister finansów i gospodarki Elena
Salgado Méndez, Hiszpania |
||
sekretarz skarbu
(exchequer) w Ministerstwie Skarbu
Sarah McCarthy-Fry,
Wielka Brytania |
||
minister finansów
Ingrida Šimonytė, Litwa |
||
minister finansów
Jenny Phillips Aguilar, Kostaryka |
||
minister finansów Irina Andriejewna Sytnik (1974-),
Republika Południowej Osetii8 24.IX.2009- |
||
Wcześniej pracowała jako dyrektor finansowa w Moskiewskim Instytucie Bankowości w Rosji. |
||
minister gospodarki
Luka Katseli, Grecja 07.X.2009-07.IX.2010 |
||
minister gospodarki
Michelle Winklaar,
Aruba7 30.X.2009- |
||
minister finansów
Raya al-Haffar al-Hassan, Liban 09.XI.2009- |
||
minister gospodarki i finansów
Mercedes Rosalba Aráoz Fernández,
Peru 22.XII.2009-14.IX.2010 |
||
minister gospodarki
Lamia Assi, Syria 18.I.2010- |
||
minister polityki gospodarczej Katiuska
Kruskaya King Mantilla, Ekwador 05.IV.2010- |
||
minister gospodarki
Mayi Antillón Guerrero,
Kostaryka 08.V.2010- |
||
ekonomiczna sekretarz skarbu
Justine Greening,
Wielka Brytania 13.V.2010- |
||
|
przewodnicząca
Rady Planowania
Gospodarczego i Rozwoju
Christina Y. Liu, Tajwan |
1Grenlandia
- autonomiczne terytorium zależne Danii położone na wyspie o tej samej
nazwie. W
1978 r. duński parlament przyznał Grenlandii autonomię. W 1985 r. wyspa wystąpiła
z Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i nie jest członkiem Unii Europejskiej.
Grenlandia jest członkiem Rady Nordyckiej.
2 W
1975 proklamowano Federalne Państwo Tureckiej Republiki Cypryjskiej w części
Cypru okupowanej przez wojska tureckie. Od 1977 r. (po śmierci Makariosa III)
prezydentem Cypru został S. Kiprianu, przywódca Partii Demokratycznej. W latach
80-ych wojska ONZ nadzorowały wymianę uchodźców, liczne konferencje i negocjacje
nie przyniosły rozwiązania problemu. W 1983 r. ONZ wezwała Turcję do
wycofania swoich wojsk z Cypru, strona turecka odpowiedziała utworzeniem z Federalnego
Państwa Tur. Rep. Cypryjskiej — Republiki Tureckiej Cypru Północnego z prezydentem
Raufem Denktaşem i rządem tymczasowym. Proklamowanie separatystycznego państwa
Turków cypryjskich zostało potępione przez Radę Bezpieczeństwa ONZ; państwo
to zostało uznane jedynie przez Turcję, która wspiera też osadnictwo Turków
na wyspie. Pomimo prób mediacji ONZ problem cypryjski nadal znajduje się w impasie,
a podział wyspy utrwala się. W 1984 r. Turcy cypryjscy podjęli decyzję
zastąpienia funta tureckiego własną walutą oraz wydawania miejscowych
paszportów. Sprowadzanie osadników z Turcji powoduje zmiany w proporcjach
demograficznych między grecką a turecką ludnością Cypru. Specyficznego
charakteru temu narodowościowemu i politycznemu konfliktowi nadaje fakt,
że Grecja i Turcja – należą do tego samego paktu
militarno-politycznego NATO.
3Naddniestrze (oficjalnie Naddniestrzańska Republika Mołdawska lub Mołdawska Republika Naddniestrza) - region autonomiczny Republiki Mołdawii. De facto od 2 września 1990 r. niepodległy, ale nieuznawany przez żadne państwo lub inny organizm polityczny oprócz Rosji.
4Polinezja Francuska jest zamorskim terytorium Republiki Francuskiej o pewnym stopniu autonomii, mniejszym jednak niż w przypadku Nowej Kaledonii. Posiada własny parlament, w skład którego wchodzi 41 deputowanych wybieranych w głosowaniu proporcjonalnym na 5 letnią kadencję. Premierem zostaje lider największego ugrupowania w parlamencie. Na podstawie zapisów Statutu Autonomii rząd zajmuje się przede wszystkim opracowywaniem i wykonywaniem lokalnego budżetu, a także sprawami transportu, rolnictwa, turystyki, zdrowia i edukacji na poziomie podstawowym i średnim. Polinezja w pełni zarządza również własną specjalną strefą ekonomiczną. Rząd francuski reprezentowany na miejscu przez Wysokiego Komisarza kontroluje służby mundurowe, wymiar sprawiedliwości, służby imigracyjne, zajmuje się sprawami obronności i prowadzeniem polityki międzynarodowej. Trwają rozmowy na temat zmiany Statutu, która pozwoliłaby zwiększyć zakres kompetencji lokalnych władz i przekazać im większość uprawnień Komisarza. Na 2008 r. planowane jest referendum w tej sprawie. W parlamencie francuskim Polinezję reprezentuje dwóch deputowanych do izby niższej i jeden senator.
5Abchazja,
Abchaska Republika Autonomiczna
- formalnie jest to republika autonomiczna wchodząca w skład Gruzji. Leży
w rejonie Kaukazu zajmując powierzchnię 8 550 km². Zamieszkuje ją
około 250 000 osób. De facto od 1992 roku Abchazja stanowi
niepodległe państwo, nieuznawane przez żadne państwo na świecie, blisko
związane z Federacją Rosyjską. Uznawany de
jure przez wspólnotę międzynarodową rząd abchaski rezyduje w Czchałcie
w Górnej Abchazji. Stosunki dyplomatyczne z Abchazją utrzymują tylko 2
inne nieuznawane kraje: Naddniestrze i Górski Karabach.
6Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych - terytorium zależne Stanów Zjednoczonych w Ameryce Środkowej, na Morzu Karaibskim. Ustrój określa Akt Organiczny z 1936 (z późniejszymi zmianami). Na czele władz stoi gubernator, wybierany na 4 lata w głosowaniu powszechnym, podlegający sekretarzowi spraw wewnętrznych USA. Władza ustawodawcza w sprawach lokalnych należy do 1-izbowego, 15-osobowego parlamentu (Senatu), wybieranego na 2 lata w wyborach powszechnych. Władzę wykonawczą sprawuje gubernator i mianowani przez niego szefowie departamentów wykonawczych oraz administratorów, którzy są jego przedstawicielami na głównych wyspach. Mieszkańcy mają obywatelstwo amerykańskich i własnego przedstawiciela (bez prawa głosu) w Izbie Reprezentantów Kongresu oraz uczestniczą w wyborach do władz lokalnych.
7Aruba - terytorium autonomiczne Holandii w Ameryce Środkowej, w archipelagu Małych Antyli, na wyspie Aruba, na Morzu Karaibskim, u wybrzeża Wenezueli. Status wyspy regulują 2 ustawy z 1985 r. Monarchę holenderskiego reprezentuje mianowany przez niego (na 6-letnią kadencję) gubernator, który powołuje radę ministrów i działa we współpracy z nią. Za politykę zagraniczną i obronę jest odpowiedzialny rząd holenderski. Władza ustawodawcza należy do 1-izbowego parlamentu (21-osobowe Stany Aruby), wybieranego w wyborach powszechnych na 4 lata. Władzę wykonawczą sprawuje odpowiedzialna przed parlamentem rada ministrów, z premierem na czele. Interesy Aruby reprezentuje w rządzie Holandii minister pełnomocny.
8Republika Południowej Osetii - samozwańcza republika w północnej Gruzji obejmująca tereny istniejącego do 1991 roku Południowoosetyjskiego Okręgu Autonomicznego wchodzącego w skład ówczesnej Gruzińskiej SRS. W 1991 r. lokalne władze utworzyły Republikę Południowej Osetii, która ogłosiła niepodległość, chcąc uniezależnić się od Gruzji i połączyć z sąsiednią Osetią Północną. Jej niezależność nie została uznana przez społeczność międzynarodową. Osetia Południowa zajmuje północną część prowincji Szida Kartli oraz małe kawałki trzech sąsiednich prowincji. Stolica region Cchinwali oraz miejsowości ze znaczną populacją Osetyjską, ułożone mniej więcej w kształt łuku wokół niej, pozostają pod kontrolą buntowników natomiast wiele wiosek w dalszym ciągu zamieszkałych w większości przez Gruzinów pozostaje pod zwierzchnictwem rządu Gruzji. 12.XI.2006 r. buntownicy zorganizowali na swoich terenach referendum niepodległościowe. Za niezależnością od Gruzji opowiedziało się 98-99% głosujących. W X.2006 r. został założony Związek na rzecz Ratowania Osetii Południowej. W jego składzie znaleźli się przeciwnicy prezydenta Osetii, Eduarda Kokojty. 12.XI.2006 r. zorganizowali oni wybory prezydenckie, które wygrał ich przywódca Dimitrij Sanakojew. Jego administracja została oficjalnie uznana przez Gruzję. Republika ta jest de facto niepodległa, stanowi państwo nieuznawane pozostające w silnej zależności od Rosji. Jej niepodległość uznają Rosja, Nikaragua, Wenezuela, Autonomia Palestyńska, Abchazja, Naddniestrze i Nauru.