KOBIETY-MINISTROWIE OBRONY
|
||
minister obrony |
||
|
||
minister obrony |
||
minister obrony |
||
|
minister ds. przemysłu
obronnego, nauki i personelu Roslyn Joan
Kelly, Australia |
|
minister obrony Benazir
Bhutto, Pakistan |
||
|
minister współpracująca
(associate minister) z
ministrem obrony narodowej Mary
Collins, Kanada |
|
minister obrony Violeta
Barrios de Chamorro |
||
minister obrony Märta Elisabeth
Rehn, Finlandia |
||
minister obrony Begum
Khaleda Zia |
||
sekretarz sił
powietrznych Sheila
E. Widnall, Stany Zjednoczone |
||
minister obrony Chandrika
Bandaranaike Kumaratunga, Sri
Lanka |
||
minister obrony Kim
Campbell, Kanada |
||
|
minister obrony Anneli
Kristiina Taina, Finlandia |
|
minister obrony szejkini
Hasina
Wajed |
||
minister ds. przemysłu obronnego, nauki i
personelu
Browyn Bishop, Australia |
||
Jocelyn
Newman, Australia |
minister współpracująca (associate minister) z
ministrem obrony narodowej |
|
minister ds. weteranów |
||
minister obrony Eldbjørg Løwer,
Norwegia |
||
minister obrony Cristian Matus Rodríguez-Zeledon,
Nikaragua |
||
Była wicedyrektorką Agencji Rządowej, a następnie wiceministrem obrony w latach 1999-2000. Należy do Partii Liberalnej. | ||
|
p.o. ministra obrony Joyce
Wachunu Mujuru, Zimbabwe |
|
minister obrony Kristin Krohn
Devold, Norwegia |
||
Danna Vale, Australia |
minister ds. weteranów |
|
minister-asystent
ministra obrony |
||
|
minister obrony
dr Michelle
Bachelet Jeria, Chile |
|
minister obrony Michèle
Alliot-Marie, Francja |
||
minister obrony
Martha
Lucía Ramírez de Rincón, Kolumbia |
||
minister obrony Željka Antunović,
Chorwacja |
||
minister obrony Lena
Hjelm-Wallén, Szwecja |
||
minister obrony
Leni
Björklund, Szwecja |
||
minister obrony Mame
Madior Boye, Senegal |
||
|
p.o.
sekretarza marynarki wojennej Susan
Morissey Livingstone, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej |
|
|
minister obrony Sylvia
Flores, Belize |
|
|
minister obrony
Filomena
Mendes Mascarenhas Tipote, Gwinea
Bissau |
|
|
sekretarz
obrony Gloria
Macapagal-Arroyo, Filipiny |
|
|
Albina Guarnieri, Kanada |
minister współpracująca
(associate minister) z
ministrem obrony narodowej oraz minister stanu (ds. obrony cywilnej [Civil
Preparedness]) 12.XII.2003-20.VII.2004 |
minister ds. weteranów 20.VII.2004-2006 |
||
|
minister-asystent ministra obrony Fran
Bailey, Australia |
|
|
minister-asystent ministra obrony De-Anne
Kelly, Australia |
|
|
minister obrony Azucena
Berruti, Urugwaj |
|
|
minister obrony Anne-Grete
Strøm-Erichsen, Norwegia |
|
|
minister-asystent ministra obrony
Annette
Faye King, Nowa Zelandia |
|
|
minister obrony
Nilda Celia Garré, Argentyna |
|
|
p.o. ministra
obrony Solvita Āboltiņa, Łotwa |
|
|
minister obrony Linda
Mūrniece,
Łotwa |
|
|
minister obrony Maria Cristina Lopes
Almeida Fontes Lima, Republika Zielonego Przylądka |
|
|
minister obrony Vivianne
Blanlot Soza, Chile |
|
|
minister obrony Portia
Simpson-Miller,
Jamajka |
|
|
minister obrony Vlasta
Parkanová, Czechy |
|
|
minister obrony Guadalupe
Larriva González, Ekwador |
|
|
minister obrony
Lorena Escudero Durán, Ekwador |
|
|
p.o. ministra
obrony Marina
Pendeš, Bośnia i Hercegowina |
|
|
sekretarz
generalna (w randze ministra) Ruth Esperanza Tapia Roa
Herrera,
Nikaragua |
|
|
minister obrony
Yuriko
Koike, Japonia |
|
|
minister obrony
Cécile Manorohanta, Madagaskar |
|
minister ds.
weteranów
Isabel Buscardine, Gwinea Bissau |
||
|
minister obrony
Carme
Chacón Piqueras, Hiszpania |
|
minister obrony
Elsa Maria Neto Dalva Teixeira de Barros Pinto,
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca |
||
|
minister ds.
weteranów
Judith Anne Collins, Nowa Zelandia |
|
|
minister ds. rozbrojenia i kontroli zbrojeń Georgina Manunui Te Heuheu, Nowa Zelandia19.XI.2008- |
|
|
minister-asystent
ministra obrony
Heather Roy,
Nowa
Zelandia |
|
minister obrony
Rasa Juknevičienė, Litwa |
||
minister obrony
Lindiwe D. Nonceba Sisulu-Guma,
Republika Południowej Afryki 11.V.2009- |
||
minister obrony
Bidya Devi Bhandari, Nepal 25.V.2009- |
||
minister obrony
Angélique Ngoma, Gabon 17.X.2009- |
||
minister obrony
Grete Faremo, Norwegia 20.X.2009- |
||
minister obrony
Gitte Lillelund Bech,
Dania 23.II.2010- |
||
|
p.o. ministra obrony
Lesego Motsumi, Botswana |
1Admiralicja
(z Wikipedii) - Urząd
Admirała Anglii (Admiral of England) lub Lorda Admirała, a później
Lorda Wysokiego Admirała (Lord High Admiral) został utworzony około
1400 r. W 1546 r. król Henryk VIII ustanowił Radę Morską (Council of the
Marine), która później stała się Komisją Marynarki (Navy Board).
Jej zadaniem było nadzorowanie administracyjnych spraw służby morskiej.
Operacyjna kontrola nad marynarką pozostawała zadaniem Lorda Wysokiego Admirała.
W 1628 r., Karol I przekazał urząd Lorda Wysokiego Admirała nowo utworzonej
komisji, na skutek czego kontrola nad marynarką wojenną przeszła w ręce ciała
kolegialnego w postaci Komisji Admiralicji (Board of the Admiralty).
Kontrola nad marynarką wojenną była następnie przekazywana kilka razy od
Komisji do Lorda Wysokiego Admirała i na odwrót do 1709 r., kiedy kompetencje
Lorda Wysokiego Admirała ostatecznie zostały powierzone Komisji Admiralicji.
Komisja Admiralicji składała się z admirałów (znanych jako Morscy Lordowie
- Sea Lord) i cywilnych lordów - polityków. Merytoryczny (wojskowy)
zwierzchnik brytyjskiej marynarki wojennej Royal Navy był (i wciąż
jest) nazywany Pierwszym Morskim Lordem (First Sea Lord). Cywilny
minister przewodniczący Komisji był nazwany Pierwszym Lordem Admiralicji (First
Lord of the Admiralty). W 1831 r. Komisja Marynarki (Navy Board),
zajmująca się sprawami administracyjnymi, została zniesiona jako oddzielna
jednostka, a jej obowiązki i zadania zostały przekazane Komisji Admiralicji (Board
of Admiralty). W 1964 r. Admiralicja została podłączona pod Ministerstwo
Obrony, łącznie z Urzędem Wojny (War Office) i Ministerstwem Lotnictwa
(Air Ministry). W rozszerzonym Ministerstwie Obrony znajdują się: nowa
Komisja Admiralicji (Admiralty Board), Komisja Armii (Army Board)
i Komisja Sił Powietrznych (Air Force Board), każda kierowana przez
Sekretarza Stanu Obrony. Tytuł Lorda Wysokiego Admirała Zjednoczonego Królestwa
(Lord High Admiral of the United Kingdom) jest obecnie powierzony władcy
brytyjskiemu. Jednakże, wciąż mianowani są Wiceadmirał i Kontradmirał
Zjednoczonego Królestwa (Vice-Admiral i Rear-Admiral of the United
Kingdom).