Aleksandra
Była córką Jana Hirkana II z dynastii Machabeuszy, arcykapłana w latach 76-66 p.n.e. i 63-40 p.n.e. oraz króla Judei w latach 67-66 p.n.e. i 63-40 p.n.e. Przed około 53 r. p.n.e. została żoną swojego stryjecznego brata Aleksandra, syna Arystobula II (króla Judei z dynastii Machabeuszy). Z tego związku pochodzili: Mariamme I, Arystobul III i nieznana z imienia córka (została żoną Ferorasa, tetrarchy Perei). Owdowiała w 48 r. p.n.e. Mariamme w 37 r. p.n.e. poślubiła Heroda Wielkiego, króla Judei w latach 37-4 p.n.e. Herod, po objęciu władzy królewskiej w 37 r. p.n.e., musiał zmierzyć się z czterema przeciwnikami: faryzeuszami, arystokracją, rodziną Machabeuszy i królową Egiptu Kleopatrą VII Wielką. Na miejsce okaleczonego arcykapłana Hirkana II wyznaczył Ananela ze swego rodu. Na czele opozycji machabejskiej stała jego teściowa Aleksandra, której udało się doprowadzić do zastąpienia Ananela przez jej 17-letniego syna Arystobulosa (był arcykapłanem w latach 36-35 p.n.e.). W tym przypadku wspódziałała z królową Kleopatrą, którą namówiła do tego, aby Marek Antoniusz zmusił Heroda do mianowania jej syna na to stanowisko. Później Herod pozbył się Arystobulosa, który "przypadkiem" utonął. Mariamme została fałszywie oskarżona przez Salome I o cudzołóstwo z jej mężem Józefem I. Aleksandra także zeznawała przeciwko córce. Herod kazał stracić żonę w 29/28 r. p.n.e. Potem żałował swego czynu i zachowywał się jak szalony. Współcześnie ocenia się, że jego choroba umysłowa została wywołana przez chorobę nerek. Aleksandra oznajmiła, że Herod jest psychicznie niezdolny do sprawowania władzy. Ogłosiła się panującą królową Judei jako ostatnia z dynastii Machabeuszy. Zięć dowiedział się o tym i kazał ją uwięzić i stracić bez sądu w 28 r. p.n.e.