Zofia Bawarska
Urodziła się w 1376 r. w Monachium jako córka księcia Bawarii-Monarchium Jana II i Katarzyny z Gorycji. Dorastała w Landshut, gdzie rządził jej stryj, książę Fryderyk Mądry. W 1388 r. wyjechała do Pragi, gdzie postanowiono, iż zostanie żoną króla czeskiego i niemieckiego Wacława IV Luksemburskiego. Ślub odbył się w Pradze 02.V.1389 r. Ceremonii tej przewodził biskup Jan z Kamieńca, ponieważ Wacław był skłócony z arcybiskupem praskim Janem VI z Jenštejna. Z tego powodu Zofia musiała poczekać na swoją koronację. Nie miała z Wacławem dzieci.
Królowa bezskutecznie usiłowała pogodzić ze sobą skłóconych mężczyzn. Jej koronacja odbyła się 15.III.1400 r., a dokonał jej kolejny arcybiskup Pragi, Olbram ze Škvorce. Monarchini uchodziła za kobietę urodziwą i wesołą. Była także niezłą gospodynią w swoich dobrach. W 1393 r. w jej ręce przeszły posiadłości zmarłej cesarzowej-wdowy Elżbiety Pomorskiej. Zofia, rozsądnie gospodarując, powiększyła swój majątek. W kwestiach religijnych popierała reformatora Jana Husa.
Wacław IV zmarł 16.VIII.1419 r. Po jego zgonie szybko doszło do wybuchu wojen husyckich. Pretensje do tronu Czech zgłosił przyrodni brat zmarłego, król Węgier Zygmunt Luksemburski. Ten ostatni mianował Zofię regentką Czech. Zofia niedługo po śmierci męża przybyła na jego dwór. Zygmunt próbował jeszcze raz wydać ją za mąż. Rękę owdowiałej bratowej oferował m.in. królowi Polski Władysławowi II Jagielle. Posagiem Zofii miał być Śląsk. Projekt ten jednak nigdy nie doszedł do skutku. W 1422 r. królowa zamieszkała w Bratysławie. Zmarła tam 26.IX.1425 r.