KOBIETY-PREZYDENCI
WICEPREMIERZY 1991-2000
MINISTROWIE SPRAW ZAGRANICZNYCH  
KANDYDATKI NA PREZYDENTA 2000-2010

Tarja Kaarina Halonen

Urodziła się 24.XII.1943 r. w Helsinkach. W 1968 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Helsińskim i zdobyła tytuł magistra. W latach 1969-70 pracowała jako sekretarz ds. społecznych w Narodowej Unii Studentów Fińskich. W latach 1970-79 była prawnikiem w Centralnej Organizacji Fińskich Związków Zawodowych. W 1971 r. przystąpiła do Fińskiej Partii Socjaldemokratycznej. Polityczną karierę rozpoczęła w 1974 r., kiedy to została parlamentarnym sekretarzem premiera. Na stanowisku tym pozostawała do 1975 r. W 1979 r. została członkinią parlamentu. Zasiadała w Eduskuncie przez 5 kolejnych kadencji, aż do wyboru na prezydenta w 2000 r. Sprawowała tam następujące funkcje: przewodniczącej komisji ds. społecznych (1984-87), wiceprzewodniczącej komisji ds. ustawowych (1991-95) oraz przewodniczącej Wielkiej Komisji w 1995 r. Równocześnie, przez pięć kadencji (w latach 1977-96) zasiadała w radzie miejskiej Helsinek. Tarja Halonen była członkinią 3 rządów, w których zajmowała następujące stanowiska: ministra w Ministerstwie ds. Społecznych i Zdrowia (1987-90), ministra współpracy nordyckiej (1989-91), ministra sprawiedliwości (01.III.1990-26.IV.1991) i ministra spraw zagranicznych (13.IV.1995-25.II.2000, w owym czasie była też wicepremierem, nr 3 w rządzie). To podczas jej kadencji jako szefowej dyplomacji Finlandia po raz pierwszy objęła prezydencję w Unii Europejskiej w okresie VII-XII.1999 r. Pani Halonen była wiceprzewodniczącą delegacji fińskiej do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy w latach 1991-95, a później członkinią Komitetu Ministrów tejże organizacji. W latach 1998-99 wchodziła w skład Komitetu Mędrców Rady Europy. W pierwszej turze wyborów prezydenckich (16.I.2000) zajęła pierwsze miejsce z 20% głosów, a w drugiej (06.II.2000) pokonała Esko Aho zdobywając 51.6% głosów. Od 01.III.2000 r. jest pierwszą w historii Finlandii kobietą-prezydentem. Szczególnie interesuje się sprawami praw człowieka, demokracją i społeczeństwem obywatelskim. Przez cały okres swej kariery politycznej skupia się na kwestiach sprawiedliwości społecznej oraz równości. Przez długi czas odgrywała aktywną rolę w międzynarodowym ruchu solidarnościowym. W VIII.2000 r. poślubiła swojego partnera  Pentti Arajärvi. Ma jedną córkę. Interesuje się teatrem, historią sztuki, malarstwem, rysunkiem i ogrodnictwem. Regularnie gimnastykuje się i pływa. Oprócz fińskiego zna jeszcze 4 języki: szwedzki, angielski, niemiecki i francuski. Sondaż przeprowadzony wśród Finów w 2003 r. wykazał, że 94% z nich popiera politykę swej prezydent. 15.I.2006 r. ubiegała się o reelekcję i zdobyła wtedy 46.3% głosów. 29.I.2006 r. zmierzyła się w drugiej turze z Sauli Niinistö. Uzyskała wtedy 51.8% głosów i ponownie została prezydentem. Jest członkinią Rady Kobiet-Światowych Przywódców, organizacji mającej swoją siedzibę w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda. Rada zamierza “zachęcać młode kobiety do starań o przywódcze role w rządach”.