Sybilla Andegaweńska
Urodziła się około 1112 r. jako córka Fulka V, hrabiego Andegawenii, i Ermengardy (Eremburgi) z Maine. W 1123 r. wyszła za mąż za Wilhelma Clito, przyszłego hrabiego Flandrii. W posagu wniosła hrabstwo Maine. W 1124 r. ich małżeństwo zostało unieważnione przez papieża Honoriusza II. Sybilla towarzyszyła swemu owdowiałemu ojcu w 1129 r. w wyprawie do Jerozolimy, gdzie poślubił królową Melisandę. W 1139 r. Sybilla została żoną Teodoryka z Alzacji, kolejnego hrabiego Flandrii. Z tego związku pochodzili: Filip (przyszły hrabia Flandrii), Mateusz (hrabia Boulogne), Małgorzata (przyszła hrabina Flandrii i Hainaut), Gertruda, Matylda i Piotr. W czasie drugiej wyprawy krzyżowej, w latach 1138-1139 i 1147-1149 Sybilla rządziła Flandrią jako regentka w imieniu nieobecnego męża. Obroniła hrabstwo przed atakiem Baldwina IV, hrabiego Hainaut. W 1157 r. udała się z mężem na jego trzecią pielgrzymkę do Jerozolimy. Tam odseparowała się od niego i odmówiła wspólnego powrotu do Flandrii. Została zakonnicą w klasztorze Świętego Łazarza w Betanii, gdzie przeoryszą była jej przyrodnia ciotka, Jovetta. Obie popierały królową Melisandę i miały wpływ na hierarchów kościelnych. W 1157 r. wraz z Melisandą nowym łacińskim patriarchą Jerozolimy mianowały Amalryka z Nesle. Hrabina Sybilla zmarła w 1165 r. w Betanii.
Źródła:
1. Wikipedia,
2. Regine Pernoud, Kobieta w czasach wypraw krzyżowych, Gdańsk 1995.