Sancha II
Urodziła się około 1192 r. jako córka królowej Teresy Portugalskiej i króla Leónu Alfonsa IX. Jej młodszą siostrą była Dulcynea I. Miały jeszcze rodzonego brata Ferdynanda. Małżeństwo Teresy i Alfonsa zostało unieważnione w 1194 r. z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Królowa Teresa osiadła w Lorvão w Portugalii. Założyła tam klasztor benedyktynek. Wkrótce potem przekształciła go na klasztor cysterek, w którym przebywało 300 zakonnic.
Następca tronu Ferdynand zmarł w 1214 r. Alfons IX miał kilkoro dzieci z drugą żoną, Berengarią. Ten związek także został anulowany z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Dzieci z obu małżeństw królewskich pochodziły z nieprawego łoża. Ręka Sanchy została obiecana w 1216 r. królowi Kastylii Henrykowi I, ale zmarł on już w 1217 r. Ojciec chciał, aby następnym narzeczonym Sanchy został król Jerozolimy Jan z Brienne. Z nim także nie stanęła ona na ślubnym kobiercu. Przeszkodziła temu Berengaria, która w 1222 r. ożeniła Jana z Berengarią Kastylijską, córką swoją i Alfonsa IX.
Berengaria wspierała liczne działania skierowane przeciwko byłemu mężowi, królowi Leónu Alfonsowi IX. Ten zaś wydziedziczył ich syna Ferdynanda na korzyść swych córek, Sanchy II i Dulcynei I, z pierwszego małżeństwa z Teresą Portugalską. Alfons IX zmarł 24.IX.1230 r. Tytularnymi królowymi Leónu zostały Sancha II i Dulcynea I. Szlachta opowiedziała się za obiema siostrami. Kler z kolei był zwolennikiem unii Kastylii i Leónu. Doszło do negocjacji prowadzonych przez Teresę i Berengarię. Podpisały one "Traktat trzech", na mocy którego obie królowe Leónu zrzekały się tronu na rzecz Ferdynanda. Ten z kolei musiał wypłacić im za to duże odszkodowanie. Nowym władcą tego królestwa został Ferdynand, ostatecznie jednocząc Kastylię z Leónem.
Sancha II wstąpiła potem do klasztoru Cozollos. Zmarła tam w 1270 r.