PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 2007

Nancy Patricia D'Alesandro Pelosi

Urodziła się 26.III.1940 r. w Baltimore w stanie Maryland. Jej rodzice, Annunciata D'Alesandro i Thomas D'Alesandro, Jr., byli pochodzenia włoskiego. Bardzo cenili tradycyjne katolickie wartości. Nancy wychowywała się z pięcioma braćmi (Thomasem J. D'Alesandro III, Franklinem Delano Rooseveltem D'Alesandro, Hectorem, Nicholasem i Josephem). Już od wczesnej młodości była zaangażowana w politykę. Jej ojciec był przez dziesięć lat kongresmanem z Marylandu i burmistrzem Baltimore (w latach 1947-1959). Córka uczyła się pisać wypełniając rejestry prowadzone przez swego ojca. Po nim funkcję tę objął jego syn, Thomas J. D'Alesandro III (burmistrz w latach 1967-1971). Nancy ukończyła szkołę średnią w Institute of Notre Dame w swym rodzinnym mieście i historię na Trinity College (obecnie Trinity Washington University) w Waszyngtonie. Spotkała tam swego przyszłego męża, Paula Pelosi. Po zawarciu związku małżeńskiego w 1963 r. młoda para przeniosła się do San Francisco, skąd pochodzi Paul. Jego brat zasiadał wtedy w radzie tego miasta. Pan Pelosi jest inwestorem budowlanym i dorobił się miliardowego majątku. Nancy i Paul mają pięcioro dzieci: Nancy Corinne, Christine, Jacqueline, Paula i Alexandrę. Państwo Pelosi mają też pięcioro wnucząt. Po tym, gdy najmłodsza córka poszła do szkoły średniej, Nancy zaangażowała się w politykę. Została przewodniczącą Partii Demokratycznej w Północnej Kalifornii. W 1983 r. zmarł Phillip Burton, kongresman z San Francisco i promotor politycznej kariery pani Pelosi. Wtedy jego miejsce w Kongresie zajęła żona, Sala Burton. Gdy okazało się, że jest chora na raka, sama zasugerowała, by jej następczynią została przyjaciółka, Nancy Pelosi. Pani Burton zmarła 01.II.1987 r., miesiąc po zaprzysiężeniu na drugą pełną kadencję. Pelosi zwyciężyła w specjalnych wyborach, w których pokonała Harry'ego Britta. Została zaprzysiężona 02.VI.1987 r. W następnym roku zdobyła swą pierwszą pełną kadencję. Od tej pory nieprzerwanie zasiada w federalnej Izbie Reprezentantów. Swój mandat odnawiała 8 razy, zdobywając często ponad 70% głosów. Reprezentowała okręg 5. w latach 1987-1993 i okręg 8. od roku 1993. Po zdławieniu protestów chińskich stuudentów na placu Tiananmen w 1989 r., Pelosi stała się popleczniczką chińskiego ruchu demokratycznego i krytyczką rządu Chin. Sponsorowała Ustawę o Ochronie Chińskich Studentów z 1992 r. W Izbie Reprezentantów zasiadała w komisjach ds. przydziału i wywiadu. W 2001 r. została, wybrana na stanowisko bicza (prefekta) demokratycznej mniejszości w Kongresie. Było to najwyższe stanowisko partyjne po przywódcy mniejszości, Dicku Gephardcie. Była pierwszą kobietą na tym stanowisku w historii amerykańskiego Kongresu. W XI.2002 r.  wybrano ją na przywódczynię demokratycznej mniejszości w Izbie, po tym, gdy Gephardt zrezygnował z tej funkcji, aby ubiegać się o mandat Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w 2004 r. Również i na tym stanowisku była pierwszą kobietą w historii amerykańskiej państwowości. Wtedy powiedziała:

"Nie startowałam jako kobieta, ale jako zahartowany polityk i doświadczony kongresman. Tylko tak się składa, że jestem kobietą, i trzeba było czekać na to zwycięstwo ponad dwieście lat."

Swoje stanowisko objęła w I.2003 r. W szeregach partyjnych wprowadziła surową dyscyplinę. W wyniku wyborów z 07.XI.2006 r. Demokraci przejęli kontrolę nad obiema izbami amerykańskiego Kongresu: Izbą Reprezentantów i Senatem. W obu zasiadła największa do tej pory w historii USA liczba kobiet (16 senatorek i co najmniej 70 kongresmenek). 04.I.2007 r. Nancy Pelosi przeszła do historii Stanów Zjednoczonych jako pierwsza kobieta-spiker Izby Reprezentantów. Była trzecią osobą w państwie po prezydencie i wiceprezydencie oraz najpotężniejszą kobietą w Ameryce i jedną z najpotężniejszych na świecie. Po zaprzysiężeniu powiedziała:

"Amerykańskie, kobiety pracujące zawodowo, kobiety pracujące w domu, cokolwiek wybrały do robienia, mają przyjaciółkę na Kapitolu Stanów Zjednoczonych."

Jest honorową członkinią zarządu Narodowej Organizacji Włosko-Amerykańskich Kobiet. Uważana jest za członkinię lewego ("liberalnego") skrzydła swej partii. Opowiada się za prawem kobiety do dokonania aborcji, popiera ochronę praw mniejszości seksualnych, sprzeciwia się karze śmierci, interesuje się prawami człowieka, ochroną środowiska i walką z AIDS. Głosowała przeciwko wojnie w Iraku. Demokraci przegrali wybory z 02.XI.2010 r. 17.XI.2010 r. Nancy Pelosi ponownie została biczem (prefektem) demokratycznej mniejszości w Izbie Reprezentantów. Jej spikerem przestała być 03.I.2011 r.