Matylda I de Courtenay
Urodziła się w 1188 r. jako córka Agnieszki I, hrabiny Auxerre, Tonnerre i Nevers, pani de Donzy, oraz Piotra II de Courtenay, wnuka króla Francji Ludwika VI. Matka Matyldy zmarła w 1192 r. Ojciec był w latach 1216-1219 cesarzem Konstantynopola. Matylda w latach 1193-1256 była hrabiną Nevers, ale do 1199 r. prawdziwą władzę sprawował tam jej ojciec. W 1199 r. Piotr przekazał Nevers baronowi Hervé V de Donzy jako okup za odzyskanie wolności. W 1200 r. Hervé ożenił się z Matyldą. W latach 1204 i 1214 towarzyszył królowi Francji Filipowi w jego wojnach przeciwko Anglii. Hrabstwem Nevers rządziła w tym czasie samodzielnie Matylda. Tak samo było w latach 1218-1219, kiedy to baron de Donzy uczestniczył w piątej wyprawie krzyżowej. Zmarł trzy lata później uwięziony w swym zamku Saint-Aignan. Piotr II de Courtenay władał hrabstwami Auxerre i Tonnerre do swej śmierci w 1219 r. Matylda była ich władczynią w latach 1219-1256. Jej córka Agnieszka II de Donzy otrzymała hrabstwo Tonnerre w 1213 r. W 1223 r. Matylda podpisała Kartę Municypalną w Auxerre. W 1225 zmarła jej córka Agnieszka. W następnym roku Matylda wyszła za mąż za Guya de Forez i wychowywała swe wnuki: Gauchera i Jolantę I de Châtillon-sur-Marne. W 1250 r. władzę nad hrabstwami Auxerre, Tonnerre i Nevers przekazała Jolancie I de Châtillon-sur-Marne. Ta zmarła już w 1254 r. Nevers przypadło wtedy jej córce i prawnuczce Matyldy, Matyldzie II de Dampierre. Auxerre i Tonnerre ponownie znalazły się pod władzą Matyldy I de Courtenay. Zmarła ona w 1256 r. W Auxerre i Tonnerre jej następczynią została prawnuczka Matylda II de Dampierre.