Maria Andegaweńska
Była córką księcia Kalabrii Karola z dynastii Andegawenów i Marii, córki Karola Walezjusza, hrabiego Valois, Andegawenii i d'Alençon. Jej starszą siostrą była królowa Joanna I Neapolitańska. Ojciec Marii zmarł na febrę 09.XI.1328 r. Jeszcze w tym samym miesiącu, po jego śmierci, przyszła na świat ona sama. Matka obu dziewczynek zmarła w 1332 r. Obie były jedynymi potomkiniami Roberta I. W 1330 r. zdecydował on, że królestwo Neapolu odziedziczy Joanna. Dziadek Marii, król Robert I Mądry, zmarł 19 lub 20.I.1343 r. Swe panowanie w Neapolu zaczęła Joanna. Maria została hrabiną Alby. Zgodnie z testamentem dziadka młodziutka królowa miała być wspomagana przez radę regencyjną. Od 25. roku życia miała panować samodzielnie. Gdyby zmarła bezpotomnie, koronę miała dziedziczyć jej młodsza siostra Maria. Mąż i krewni nie mogli wtrącać się do rządów. Maria była następczynią neapolitańskiego tronu w latach 1343-1366 (z pewnymi przerwami). 21.IV.1343 r. pierwszym mężem Marii został Karol, książę Durazzo. Ich dziećmi byli: Ludwik, Joanna, Agnieszka, Klemencja i Małgorzata. Maria i Karol stali na czele stronnictwa opozycyjnego wobec królowej Joanny i jej drugiego męża, Ludwika z Tarentu. 15.I.1348 r. Karol został gubernatorem Królestwa Neapolu. Korzystając z inwazji króla Węgier Ludwika I Wielkiego wysunął swe pretensje do tronu Neapolu na mocy "de jure uxoris". Kilka dni później został schwytany przez węgierskiego władcę. 23.I.1348 r. ścięto go w San Pietro a Maiella.
19.VI.1348 r. zmarł mały Karol Martel, jedyny syn Joanny. Następczynią tronu neapolitańskiego ponownie stawała się Maria, wdowa po Karolu z Durazzo. Powstał wtedy ponownie plan, by połączyć ją węzłem małżeńskim z królewiczem węgierskim Stefanem, młodszym bratem króla Węgier. Gdy zmarła żona Ludwika I Wielkiego pojawił się pomysł, by ożenił się on ponownie z Marią. Jest bardzo możliwe, że ona sama dążyła do tego związku po zamordowaniu męża. Nie zgodził się na to papież, a neapolitańska para królewska zamknęła ją za to w bardzo surowej niewoli.
W 1350 r. do małżeństwa ze swym synem Robertem zmusił ją hrabia Avellino, Hugon des Baux. Dziećmi tej pary byli: Rajmund III, Franciszek, Phanette i Ettienette. W 1351 r. teść Marii został zamordowany przez jej szwagra. des Baux znalazł się w niewoli. W lecie 1353 r. zamordowano go z rozkazu Marii.
W IV.1354 r. młoda wdowa poślubiła Filipa z Tarentu. Z tego związku pochodzili: Filip, Karol, Filip i jeszcze 2 dzieci. Dzięki temu małżeństwu Maria była w latach 1364-1366 tytularną cesarzową-małżonką Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola. Zmarła 20.V.1366 r.