Małgorzata von Babenberg
Urodziła się w 1204 lub 1205 r. jako najstarsza córka księcia Austrii i Styrii Leopolda VI Sławnego i księżniczki bizantyńskiej Teodory Angeliny. Małgorzata miała jeszcze trzech braci (Leopolda, Henryka i Fryderyka II Bitnego) oraz trzy siostry (Agnieszkę, Konstancję i Gertrudę).
Około 1221 r. została zaręczona z królem Anglii Henrykiem III. Nie doszło jednak do zawarcia tego związku. 29.XI.1225 r. mężem Małgorzaty został król rzymski Henryk VII Hohenstauf, syn cesarza Fryderyka II. 28.III.1227 r. koronowano ją w Akwizgranie na królową rzymską. Prawdopodobnie przed 1231 r. urodziła dwóch synów: Henryka (zmarł w latach 1242-1245) i Fryderyka (zmarł w 1251 r.). Mąż Małgorzaty został uwięziony przez swego ojca w 1235 r. Owdowiała siedem lat później i zamieszkała w klasztorze dominikanek w Trewirze, a następnie od 1244 r. w klasztorze cysterek w Würzburgu. 08.IX.1243 r. w klasztorze w Trewirze złożyła śluby czystości.
Do polityki wróciła w 1246 r., po bezpotomnej śmierci swego brata Fryderyka II Bitnego, księcia Austrii i Styrii. Był on ostatnim męskim przedstawicielem dynastii Babenbergów. Na podstawie Privilegium minus z 1156 r. jako najstarsza z rodu zgłosiła pretensje do księstw Austrii i Styrii. Z identycznymi roszczeniami wystąpiła jej bratanica, Gertruda von Babenberg. Małgorzata walczyła o dziedzictwo dla swego syna Fryderyka. Papież proponował jej w tym czasie małżeństwo z Hermanem von Henneberg, ale ona odmówiła. W 1251 r. księciem Austrii i Styrii ogłosił się król Czech Przemysł Ottokar II. W tym samym roku zmarł syn Małgorzaty. 11.II.1252 r. poślubiła ona władcę Czech, który dzięki temu związkowi chciał umocnić swoją władzę w Austrii i Styrii. W 1253 r. Małgorzata została królową Czech. Nigdy nie została na nią oficjalnie koronowana.
Nie miała z Przemysłem potomstwa. Ten swym oficjalnym następcą chciał mianować swego nieślubnego syna Mikołaja I Opawskiego. W 1260 r. papież uznał go, ale nie przyznał mu prawa do dziedziczenia tronu. Przemysł jesienią 1261 r. kazał biskupom ogłosić małżeństwo za nieważne i zawiadomił o tym kurię rzymską. Formalną przeszkodą miał tu być ślub czystości złożony przez nią w 1243 r. Sama królowa także chciała rozwiązania tego małżeństwa i w tym celu wysłała swego posłańca do papieża Urbana IV. 18.X.1261 r. wyjechała z Pragi. 25.X.1261 r. nową żoną Przemysła została Kunegunda Halicka. Małgorzata osiadła w Krems an der Donau w Dolnej Austrii. Zamieszkiwała także w położonym nieopodal zamku Krummau am Kamp. Zmarła tam 29.X.1266 r. Pochowano ją u boku ojca w opactwie Lilienfeld.