Konstancja Świdnicka
Urodziła się po 1309 r. a przed 1314 r. jako córka księcia świdnickiego Bernarda i księżnej Kunegundy Łokietkówny. Około 1326 r. poślubiła księcia głogowskiego Przemka. Nie mieli dzieci. Małżonek zabezpieczył wiano Konstancji Głogowem, kasztelanią głogowską i tarnowską. Księżna posiadała własną pieczęć majestatyczną, co było rzadkie wśród księżnych-małżonek śląskich. Musiała więc cieszyć się znaczną pozycją polityczną. Książę Przemko zmarł przedwcześnie 11.I.1331 r. Spadek po nim, bez oprawy wdowiej Konstancji, objęli książęta Jan ścinawski i żagański Henryk IV Wierny. Konstancją i jej ziemiami miał opiekować się jej brat Bolko II Mały. Jednak już jesienią 1331 r. Jan Luksemburski, król Czech, uderzył na dobra Konstancji i wydziedziczył ją. Jan ścinawski sprzedał swoje prawa do miasta, a czeski monarcha wcielił Głogów do korony czeskiej. Konstancja schroniła się na dworze swego dziadka, króla Polski Władysława I Łokietka. Ten próbował wydać ją za księcia austriackiego Ottona Wesołego, ale na ten mariaż nie zgodził się papież Jan XXII. Konstancja wstąpiła do zakonu klarysek w Starym Sączu. Dziadek mianował ją księżną ziemi sądeckiej w 1332 r. Tego tytułu używała jeszcze pod koniec X.1334 r. Po przybyciu do Starego Sącza jej babki, królowej Jadwigi Kaliskiej, Konstancja założyła zakonny habit i oddała babce świecką władzę nad Sądecczyzną. 06.XI.1334 r. nosiła już tylko tytuł byłej księżnej głogowskiej. Około 1350 r. stanęła na czele sądeckich klarysek. Swą część księstwa głogowskiego Konstancja odzyskała w 1360 r. wskutek zabiegów dyplomatycznych swego brata Bolka. W dokumencie z 01.II.1360 r. zapewniała króla Czech Karola IV, iż w razie śmierci Bolka, opiekunem ziem pozostawionych jej przez męża zostanie czeski monarcha. Księżna Konstancja zmarła przed 21.XI.1363 r.
Źródła:
1. red. Stanisław Szczur, Krzysztof Ożóg, Piastowie. Leksykon biograficzny, Kraków 1999.