Feng Liao
W 140 r. p.n.e., za panowania cesarza Wudi z Zachodniej Dynastii Han (206 p.n.e.-24 n.e.), księżniczka z tego rodu, Xieyou, wybrała się w podróż, aby poślubić władcę plemienia Wusun w Zachodnich Chinach. Towarzyszyła jej dama dworu, Feng Liao. Ta ostatnia miała tam pozostać przez ponad 50 lat. Działała jako wysłanniczka księżniczki, bardzo przyczyniając się do promowania zjednoczenia i przyjaźni między Han a różnymi mniejszościami narodowymi w Chinach Zachodnich. Xiongnus, starożytny lud żyjący w niewolniczym systemie, już 200 lat przed ich wykazdem zorganizował się w militarny reżim. Często najeżdżali na terytorium Han. W celu zapobieżenia im cesarz Wudi wzmocnił wojskowo granice i starał się nawiązywać przyjazne relacje z innymi zachodniochińskimi plemionami. W 138 r. p.n.e. wysłał tam Zhang Qiana jako swego ambasadora dobrej woli. 20 lat później Zhang znowu udał się w tę podróż, aby zaprzyjaźnić się z Wusunami, którzy zaczęli popierać Xiongnusów. Wusunowie byli wtedy jednym z najsilniejszych z 36 plemion w Zachodnich Chinach. Po wizycie Zhanga wódz Wusunów wysłał na dwór cesarza tysiąc koni z prośbą o rękę księżniczki Xieyou. Gdy Feng Liao przybyła na terytorium Wusunów, pierwszą rzeczą, jaką zrobiła było otwarcie się na rozmowy z innymi plemionami. Podróżując do plemion mieszkających na południu w Górach Tianshan w Chinach Zachodnich, udało jej się ustanowić przyjazne relacje z nimi wszystkimi. Feng Liao z zapałem uczyła się historii i polityki na dworze Han, jak również zwyczajów plemion żyjących na Zachodzie. Ze względu na jej polityczną wnikliwość, maniery i wspaniałomyślność uzyskała honorowy tytuł "Pani Feng". W owym czasie, mimo tego, że dwór cesarski Han ustanowił poczty kurierskie i straże graniczne na drogach, znaczna część Zachodnich Chin znajdowała się pod kontrolą brutalnych właścicieli niewolników Xiongnu. Taktyką Wusunów było opieranie się ich dominacji, na razie nie antagonizując ich zbytnio. Ten status uciskanych ludzi był przedmiotem narad dotyczących przyszłej pozycji księżniczki, która nie mogła być na równym poziomie z pierwszą żoną wodza Wusunów, pochodzącą z plemienia Xiongnu. Tak więc Feng liao nie stąpała bo bezpiecznym gruncie starając się łączyć ze sobą różne narodowości w sojuszu, wzmacniać wpływ i prestiż Han w Zachodnich Regionach. Misje Feng Liao kontrastowały ostro z bezmyślnie destrukcyjnymi akcjami Xiongnus, biorących wielu ludzi w niewolę. Chociaż jej wykształcenie na feudalnym dworze Han było znacznie wyższy niżby można zdobyć w systemie niewolniczym, swe sukcesy zawdzięczała bardziej swej osobowości niż wykształceniu. Mniejszości narodowe traktowała na tym samym poziomie, co ludzi z ludu Han. Innym znakomitym osiągnięciem Feng Liao było rozstrzygnięcie walki o władzę między wodzami plemiennymi Wusunów. Bardzo zaciekle o władzę walczyły dwie fakcje: proxiongnowska i prohanowska. Gdy zmarł stary wódz, księżniczka Xieyou poślubiła jego następcę Wongguimi, który także posiadał już żonę z plemienia Xiongnu. Wongguimi zmarł wkrótce potem, a następnym wodzem został syn owej kobiety, Nimi. Okazał się on złym władcą, sprowadzając nieszczęścia na swoich poddanych. W środku narady został zraniony i uciekł do kryjówki. Potem został schwytany i zabity przez swego brata Wujiutu, który proklamował się wodzem. Te walki stawiały w wielkim niebezpieczeństwie Wusunów wobec Xiongnu. Feng Liao wyszła za mąż za generała Wusunów, który był bliskim przyjacielem nowego wodza. Ten zaś był skłonny do przymierza z Xiongnungami. Gubernator Han zobaczył w Feng Liao znakomitą pośredniczkę w przychylnym nastawieniu Wujiutu do dynastii Han. Feng Liao wytłumaczyła Wujiutu jak niepewna jest jego pozycja i skłoniła do oddania władzy. Cesarz Xuandi był pod takim wrażeniem sukcesów Feng Liao, że wezwał ją do swej stolicy. Następnie prawie 60-letnia Feng została wysłana jako ambasador do plemienia Wusunów. Po powrocie przedstawiła życzenia dworu Han czytając cesarski dekret przed Wujiutu i resztą wodzów plemiennych. Dekret ten mianował wodzem najstarszego syna księżniczki Xieyou, a Wujiutu jego następcą. Zaprezentowała im obu oficjalne pieczęcie Han. Feng Liao przebywała w stolicy Han, gdy wnuk Xieyou został wodzem Wusunów. Ponad 70-letnia Feng poprosiła cesarza, aby wysłał ją do młodego władcy, aby mu pomagać. Resztę swego życia pani ambasador poświęciła na rozwijaniu przyjaznych stosunków między dworem Hanów i Wusunami oraz innymi zachodnimi plemionami. Niewiele wiadomo o ostatnich latach życia Feng Liao. Przypuszczalnie zmarła w swej drugiej ojczyźnie.