Eufrozyna Doukaina Kamaterina
Urodziła się około 1155 r. Była córką Andronikos Doukas Kamateros, wysokiego urzędnika piastującego stanowiska "megasa droungariosa" i "pansebastosa". Do jej krewnych należeli cesarz Konstantyn X i cesarzowa Irena Dukena. Obaj bracia Eufrozyny zbuntowali się przeciwko cesarzowi Andronikowi I Komnenowi. Jeden z nich został uwięziony, a drugi - oślepiony.
Eufrozyna około 1169 r. zawarła związek małżeński z Aleksym Angelosem, przyszłym cesarzem Aleksym III. Z tego związku pochodziły trzy córki: Irena Angelina, Anna Angelina i Eudokia Angelina. W latach 1185-1195 cesarzem Bizancjum był starszy brat Aleksego, Izaak II Angelos. 08.IV.1195 r. Aleksy obalił brata i sam zasiadł na tronie Bizancjum. Wspierała go w tym Eufrozyna, która zorganizowała partię arystokratycznych zwolenników swego męża. Sama przejęła kontrolę nad pałacem i zdławiła opozycję.
Eufrozyna była kobietą o dominującym charakterze i utalentowaną politycznie. W latach 1195-1196 i 1197-1203 to ona była faktyczną władczynią Bizancjum. Aleksy III skupiał się przede wszystkim na przyjemnościach. Wydawała rozkazy i nawet zmieniała dekrety cesarza, gdy te jej nie odpowiadały. Para cesarska była krytykowana za swą miłość do luksusu i za nepotyzm. Własny brat cesarzowej, Bazyli Kamateros, i zięć Andronik Kontostefanos, oskarżyli Eufrozynę o romans z jednym z jej ministrów o imieniu Vatatzes. Cesarz uwierzył oskarżycielom i wygnał żonę do klasztoru koło Nematarei w X.1196 r. Już sześć miesięcy później krewni Eufrozyny namówili Aleksego do odwołania żony z wygnania. Cesarzowa wróciła na dwór wiosną 1197 r. I odzyskała dawny wpływ na rządy.
W 1203 r. uczestnicy IV krucjaty obwołali cesarzem Aleksego IV Angelosa, bratanka Aleksego III. Wykorzystując niedobrą sytuację wewnętrzną cesarstwa, doża wenecki Enrico Dandolo skłonił uczestników IV krucjaty do wyruszenia na Konstantynopol. Chciał doprowadzić do rozbiorów Bizancjum. Podczas oblężenia stolicy przez krzyżowców w VII.1203 r. Aleksy uciekł do Tracji, która ciągle była pod jego kontrolą. Eufrozyna została w Konstantynopolu. Nowy władca nakazał ją uwięzić. W I.1204 r. Aleksy IV został usunięty z tronu (a potem zamordowany) przez Aleksego V Dukasa Murtzuflosa, kochanka Eudokii, córki Eufrozyny. W IV.1204 r. nowy cesarz, cesarzowa Eudokia Angelina i cesarzowa Eufrozyna opuścili Konstantynopol, gdy był on zajmowany przez łacinników. 12.IV.1204 r. miasto to padło łupem krzyżowców. Na gruzach Bizancjum powstały państewka rządzone przez łacinników i Greków. Eufrozyna z zięciem i córką udała się drogą morską do Mosynoupolis. Aleksy V chciał współpracować z teściem, ale został tam przez niego oślepiony, a następnie schwytany przez łacinników i stracony przez nich w Konstantynopolu.
Eufrozyna i Aleksy III udali się przez Grecję do Salonik i Koryntu. W 1205 r. zostali oblężeni w tym ostatnim mieście przez Bonifacego z Montferratu. Po kapitulacji uwięziono ich w Halmyros, a potem w Montferracie. W 1209 lub 1210 zostali wykupieni przez ich kuzyna z Epiru, Michała I. Eufrozyna resztę swego życia spędziła w stolicy tego kraju, Arcie. Zmarła w 1210 lub 1211 r.