MINISTROWIE SPRAW ZAGRANICZNYCH

Elizabeth Rukidi Nyabongo

Urodziła się w 1940 lub 1943 r. jako córka króla Jerzego Davida Kamurasi Rukidi III (1927-65) z Toro i  Kezii Rukidi. Uczyła się w szkołach dla dziewcząt z internatem w Ugandzie i Wielkiej Brytanii. Ukończyła prawo na uniwersytecie w Cambridge. Jest jedną z trzech pierwszych kobiet w Afryce, które ukończyły tę uczelnię. W 1965 r. przyjęto ją do palestry brytyjskiej i rozpoczęła własną praktykę adwokacką. W 1965 r. zmarł jej ojciec, a tron Toro objął jej brat jako Patrick Kaboyo Olimi VII. Przejęła obowiązki królewskiej księżniczki. Niestey, nie trwało to długo.
Pierwszymi ofiarami burzliwych wydarzeń w Afryce w latach 60-ych były monarchie. Zostały one "zniesione" w 1967 r. Księżniczka Elizabeth wyjechała wtedy do Stanów Zjednoczonych, gdzie stała się znaną modelką i aktorką. Jej twarz pojawiała się na okładkach takich magazynów, jak "Vogue", czy "Harpers". Grała również główne role kobiece w takich filmach, jak "Sheena", czy Things Fall Apart and No Longer at Ease". Po puczu wojskowym w 1971 r. władzę w Ugandzie objął generał Idi Amin. Zaproponował on jej funkcję niestałego (rove) ambasadora (at-large). Funkcję tę pełniła do 1973 r. Od tej pory do 1974 r. była ambasadorem Ugandy w Egipcie i Etiopii. W tym samym 1974 r. reprezentowała Ugandę w Organizacji Narodów Zjednoczonych. W lutym tego samego roku prezydent Amin mianował ją ministrem spraw zagranicznych. Ta piękna, inteligentna i samodzielna kobieta odrzuciła awanse prezydenta. Ten ostatni zdymisjonował ją 24.XI.1974 r., mimo tego, że z powodzeniem reprezentowała zdyskredytowany reżim na łamach ONZ. Powody były absurdalne - rzekome intymne stosunki pani minister z obcym mężczyzną na lotnisku. Obawiając się o własne życie, udała się na emigrację do sąsiedniej Kenii. Wróciła do Ugandy po obaleniu reżimu Amina w 1979 r. Prezydentem kraju został po raz drugi Milton Obote, jednak wywołało to nową falę zamieszek i terroru. Księżniczka znowu wyemigrowała z kraju. 23.IV.1981 r. poślubiła w Westminsterze w Londynie  Wilberforce'a  Nyabongo (1956-87). W roku 1980 była europejską przedstawicielką Yoweriego Museveni, lidera Patriotycznego Ruchu  Ugandy.  W 1986 r. partyzanci z tego ugrupowania zajęli stolicę, a nowym prezydentem państwa został Museveni. W roku 1988 mianował ją ambasadorem Ugandy w USA. Pozostawała na tej placówce do 1989 r. Wtedy to zaproponowano jej przeniesienie na analogiczne stanowisko do Francji, ale nie zgodziła się. W 1993 r. w Ugandzie nastąpiło symboliczne przywrócenie 4 królestw: Bugandy, Ankole, Bunjoro i Toro. Królem tego ostatniego ponownie został jej brat, a sama księżniczka Elizabeth objęła stanowisko Batebe (głównej doradczyni) i zastępczyni głowy państwa. Patrick Kaboyo Olimi VII zmarł w 1995 r., a tron objął jej bratanek 3,5 - letni Omukama Oyo Nyimba Kabamba Iguru Rukidi IV. Jego ciotka została jedną z jego opiekunów. Podczas restauracji monarchii stała się jedną z najważniejszych osób w państwie, ponieważ wszyscy, którzy znali rytuały i protokół już nie żyli lub rozproszyli się po całym świecie. Założyła Fundację Batebe z Toro, której obecnie poświęca większość swego czasu. Od 2006 r. jest ambasadorem Ugandy w Republice Federalnej Niemiec.