Beatrycze
Była córką Konstantyna I Armeńskiego. Poślubiła Joscelina II, hrabiego Edessy. Miała z nim troje dzieci: Joscelina III (hrabiego Edessy, pana de Joscelin [Saint-Jean-d'Acre]), Agnieszkę z Courtenay i Izabelę z Courtenay (w 1159 r. Torosa II, księcia Armenii). W 1150 r. jej mąż został pojmany przez Turkmenów. Sułtan Nur-ad-Din uwięził go w Aleppo. Hrabia przebywał tam do swej śmierci w 1159 r. W latach 1150-1151 Beatrycze była faktyczną regentką w imieniu syna. Jak napisali jej współczesny Wilhelm z Tyru:
"[...] pilnowała bardzo dobrze wszystkich fortec i dbała o ich potrzeby. Ta łaskawa dama postępowała z taką prawością, że Bóg i ludzie odwzajemniali się jej z wielką wdzięcznością. W tamtych latach sprawy tak już zaszły daleko, że zarówno księstwo Antiochii, jak i hrabstwo Edessy znajdowały się pod rządami dwóch niewiast".
Dookoła padały, pod naporem muzułmanów, coraz to inne twierdze, ale Beatrycze trzymała się dzielnie w fortecy Turbessel:
"Słuchała chętnie rad swoich baronów, zarządzała dobrze i zdecydowanie ziemiami, które do niej należały, wszędzie przestrzegając praw."
Wysłany przez cesarza Bizancjum Manuela I Komnena książę Tomasz z Cylicji zaproponował jej do oddania resztek hrabstwa swemu zwierzchnikowi. W zamian miała dostać "ogromną sumę [pieniędzy], za którą będzie mogła żyć dostatnio i w splendorze". Była to dla niej kusząca propozycja. Wtedy to król Jerozolimy Baldwin III wziął ją pod swoją opiekę. Jej syn był już tylko tytularnym hrabią Edessy.
Źródła:
1. Wikipedia,
2. Regine Pernoud, Kobieta w czasach wypraw krzyżowych, Gdańsk 1995.