Anna I Przemyślidka
Urodziła się 15.X.1290 r. jako najstarsza córka króla Czech i Polski Wacława II oraz Guty von Habsburg. Jako dziedziczka obu koron poślubiła w 1306 r. Henryka VI Karynckiego, hrabiego Tyrolu oraz księcia Karyntii i Krainy. 04.VIII.1306 r. w Ołomuńcu został zamordowany brat Anny, król Czech i Polski Wacław III. Henryk, de jure uxoris (na mocy praw żony), ogłosił się spadkobiercą tych dwóch koron. Kolejnym władcą Czech i tytularnym królem Polski został Rudolf III Habsburg. Zmarł on jednak już 04.VII.1307 r. 15.VIII.1307 r., na mocy tegoż de jure uxoris, szlachta czeska wybrała Henryka na króla Czech. W imieniu żony zgłosił on także pretensje do tronu polskiego. Przez cały okres rządów używał tytułu króla Czech i Polski. 15.VIII.1307 r. Anna i Henryk zostali koronowani na królową i króla Czech. Jego restrykcyjna polityka fiskalna spowodowała bunt, na czele którego stanęli opaci cysterscy z klasztorów w Zbrasławiu i Sedlecu. Przeciwko niemu opowiedzieli się królowa Ryksa Elżbieta, jej faworyt Henryk z Lipy i Elżbieta I Przemyślidka, siostra Anny. Wcześniej para królewska pragnęła wydać ją za mąż za szlachcica Ottona z Bergova. Elżbieta I Przemyślidka nie wyraziła zgody na to i musiała opuścić dwór. W Czechach wybuchła wojna domowa. W 1310 r. nowym królem tego państwa został Jan Luksemburski, mąż Elżbiety I Przemyślidki. Anna i Henryk wyjechali wtedy do Karyntii. Królowa Anna I zmarła tam 03.IX.1313 r.