MINISTROWIE SPRAW ZAGRANICZNYCH 
PRZYWÓDCZYNIE PARTII
WICEPREMIERZY 1920-90

Ana Pauker

Urodziła się 13.II.1893 r. w małej mołdawskiej wiosce Codreşti w okręgu Vaslui jako Hannah Rabinsohn (po zamążpójściu przyjęła nazwisko Pauker) w ubogiej, ortodoksyjnie religijnej żydowskiej rodzinie. Była córką żydowskiego rzezaka Herscha Kaufmanna Robinsohna. Potem zmieniła nazwisko, aby uniknąć antysemickich ataków.  Gdy jej młodszy brat został syjonistą i pozostał religijny, ona została socjalistką i przyłączyła się w 1915 r. wstąpiła do Partii Socjaldemokratycznej, a w 1916 r. została członkinią jej bolszewickiej frakcji. Była nauczycielką. W 1921 r. jej frakcja objęła kontrolę nad partią i zmieniła nazwę na Komunistyczną Partię Rumunii. Przyłączyli się do Międzynarodówki Komunistycznej.  Ona i jej mąż Marcel Pauker zostali jej czołowymi działaczami. W 1922 r. zostali aresztowani za działalność polityczną, a po zwolnieniu wygnani do Szwajcarii. Ana wyjechała do Francji, gdzie od 1931 r. pracowała w Komitecie Wykonawczym Kominternu jako instruktor. Działała także w ruchu komunistycznym w innych krajach bałkańskich. W 1935 r. wróciła z mężem do Rumunii z ZSRR. Po powrocie do kraju weszła w skład Sekretariatu Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Rumunii. W tym samym roku została aresztowana i skazana na 10 lat więzienia. Została zwolniona wskutek interwencji sowieckiej w V.1941 r. i w latach 1941-1944 przebywała w ZSRR. Jej były mąż, komunista , został zamordowany przez GPU w 1938 r. Oskarżono go o trockizm i szpiegostwo. Krążyła, raczej nieprawdziwa, plotka, że to Ana sama go zadenuncjowała. Miała z nim dwoje dzieci - Tanię i Vlada. Z poprzedniego związku pochodziła córka Marie. Od 1943 r. stała na czele Biura Zagranicznego Komunistycznej Partii Rumunii. W Moskwie stała na czele promoskiewskiej frakcji komunistów rumuńskich. Wróciła do Rumunii w 1944 r. jako przywódczyni Rumuńskiej Partii Komunistycznej, która miała objąć władzę. Na konferencji partyjnej w 1945 r. odmówiła pozostawania na stanowisku I sekretarza, tłumacząc, że nie powinna nim być osoba pochodzenia żydowskiego i kobieta. Jeden z uczestników konferencji zaproponował, "by oficjalnie sekretarzem politycznym był towarzysz [Gheorghe] Gheorghiu-Dej, ale w praktyce funkcję tę pełniła towarzyszka Ana". Mimo, że Pauker zaoponowała, to idea ta utrwaliła się w praktyce i podsycała konflikt we władzach partii. W okresie 1945-1952 zasiadała w Biurze Politycznym i Sekretariacie  Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Rumunii - była tam odpowiedzialna za kolektywizację rolnictwa. Od 06.XI.1947 do 05.VII.1952 r. była szefową dyplomacji (jako pierwsza kobieta w historii ludzkości) i wicepremierem. W 1948 r. powierzono jej przeprowadzenie kolektywizacji rumuńskiego rolnictwa. Magazyn "Time" nazwał ją wtedy "najbardziej wpływową żyjącą kobietą". Została zdymisjonowana z wszystkich stanowisk po dojściu do władzy frakcji krajowej Gheorge Gheorghiu-Deja. Oskarżono ją wtedy o "prawicowe odchylenia". Aresztowano ją w II.1952 r., a zwolniono rok później i umieszczono w areszcie domowym. W latach 1953-1960 pracowała jako tłumaczka z francuskiego i niemieckiego dla magazynu "Editura Politica". Zmarła 14.VI.1960 r.