GUBERNATORKI 1920-1980
PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 1730-1980

Widżaja Lakszmi Pandit

Urodziła się 18.VIII.1900 r. w Allahabadzie jako Swarup Kumari Nehru, była siostrą Jawaharlala Nehru, pierwszego premiera niepodległych Indii i ciotką premier Indiry Gandhi. W 1921 r., po zdobyciu prywatnej edukacji w Indiach i za granicą, poślubiła  Randżita Sitaram Pandita (zmarł w 1944 r.), członka Indyjskiego Kongresu Narodowego. Zgodnie z tradycją po ślubie całkowicie zmieniła swoje nazwisko na rodowe męża. Czynnie uczestniczyła w ruchu narodowym i była 3 razy więziona przez władze brytyjskie. W latach 1937-39 była pierwszą kobietą-ministrem (jako minister ds. samorządowych i zdrowia w lokalnym gabinecie Zjednoczonych Prowincji, później Uttar Pradesz). W niepodległych Indiach kierowała delegacją indyjską w Organizacji Narodów Zjednoczonych w latach 1946-48 i 1952-53. Była ambasadorem w Moskwie w latach 1947-49, a od 1949 do 1951 r. w USA i Meksyku. W okresie 15.IX.1953-21.IX.1954 była, jako pierwsza kobieta, przewodniczącą Zgromadzenia Ogólnego ONZ.  W latach 1954-61 była wysokim komisarzem (ambasadorem) w Wielkiej Brytanii i Irlandii. W okresie 05.XII.1962-05.IX.1963 i 18.XII.1963-08.X.1964 była gubernatorem stanu Maharasztra. W latach 1964-68 była posłanką w Izbie Ludowej (Lok Sabha, izba niższa parlamentu federalnego) z okręgu, z którego zasiadał niegdyś w parlamencie jej brat, Jawaharlal Nehru. W 1977 r. Pandit opuściła Partię Kongresową i przyłączyła się do Kongresu na rzecz Demokracji, który połączył się z partią Janata. Aktywnie sprzeciwiała się autorytarnej polityce swej bratanicy i z sukcesem agitowała przeciwko Kongresowi. Indira Gandhi nigdy jej tego nie wybaczyła. W 1978 r. reprezentowała Indie w Komisji Praw Człowieka w ONZ. Zmarła 01.XII.1990 r. w Dehra Dun.