Urraka Fernández
Urodziła
się w 935 r. jako córka hrabiego Kastylii Ferdynanda II Gonzáleza i Sanchy z
Pampeluny. W 951 r. jej pierwszym mężem został król Leónu Ordoño
III. Teść jednak poparł później w walce o władzę jego młodszego brata,
Sancho Grubego. W 956 r. Urraka została oddalona przez małżonka. W 958 r.,
dwa lata po śmierci Ordoño III, wyszła za mąż za kolejnego władcę
Leónu, Ordoño IV Nikczemnego. Ten zmarł już w 962 r. W tym samym roku
trzecim mężem Urraki został król Nawarry i hrabia Aragonii, Sancho
II Garcés Abarca. Z tego związku pochodzili: García II Sanchez "Tchórz"
(król Pampeluny), Ramiro z Nawarry, Gonzalo z Navarry. Abda (Urraka)
"Baskijka" z Nawarry (wyszła za Almanzora). Larousse wspomina Urrakę
Teresę z Nawarry, ożenioną z Ramiro II,
matkę Sancho I Głupca.
Niektóre dokumenty wymieniają Gonzalo jako hrabiego Aragonii. Według nich rządził
tam razem z matką jako regentką lub współwładczynią z woli ojca. Ich rządy trwały
tam w latach 994-ok. 1004. W okresie 1004-1007 zasiadała wraz z
synową Jimeną
Fernández i
miejscowymi biskupami w Radzie Regencyjnej rządzącej królestwem Nawarry w
imieniu
jej wnuka, Sancho III. Urraka po śmierci męża wstąpiła do klasztoru. Zmarła w 1007 r.