Siszelgajta z Salerno
Urodziła się około 1040 r. Była córką Guimara IV, księcia Salerno, i Gemmy di Marsico, córki Landolfo hrabiego di Marsico. W 1058 roku poślubiła Roberta Giscarda, księcia Apulii, hrabiego Kalabrii i Sycylii. Robert rozwiódł się dla niej ze swą pierwszą żoną, Abelradą, pod pozorem zbyt bliskiego pokrewieństwa. Była bliską doradczynią polityczną męża i towarzyszyła mu w jego wyprawach wojennych. Mieli razem 8 lub 10 dzieci. Ich córką była m.in. Matylda z Apulii. Mimo iż początkowo odradzała Robertowi wyprawę przeciw Cesarstwu Bizantyjskiemu, uczestniczyła w wyprawie konno i w zbroi. Anna Komnena opisuje w Aleksjadzie, jak Siszelgajta konno nawoływała do powrotu uciekające wojska Roberta podczas bitwy pod Dyrrachium (18.X.1081 r.). Nazywała ją "drugą Palladą, jeśli nie nową Ateną". W 1083 r. w Italii uczestniczyła w walkach Roberta u boku papieża Grzegorza VII przeciw cesarzowi Henrykowi IV. Później towarzyszył Robertowi w drugiej wyprawie przeciw Bizancjum, podczas której Robert zmarł w Kefalinii 17.VII.1085 r. Siszelgajta została regentką Apulii i Sycylii w imieniu syna, Rogera. Sprawowała ją do 1088 r. Zmarła 16.IV lub 27.VII.1090 r. Po śmierci została na własne życzenie pochowana na Monte Cassino.