Roswitha (Hrotswit, Hrotswitha) von Gandersheim (ok. 935-1000)
Pochodziła prawdopodobnie z saksońskiej szlachty. Jest uważana za pierwszą poetkę niemiecką. Była zakonnicą w klasztorze benedyktynek w Gandersheim pod Brunszwikiem. Chciała przeciwstawić się moralności pogańskiej zawartej w dziełach klasyków starożytnych, więc ok. 960 r. napisała sześć komedii po łacinie opartych na Terencjuszu, ale poruszających tematykę chrześcijańską. Ich tytuły to: "Gallicanus", "Dulcitius", "Callimachus", "Abraham", "Pafnutius" i "Sapientia". Napisała też żywot Najświętszej Marii Panny, legendy o świętych i dwie wierszowane kroniki: o czynach cesarza Ottona I i historię jej klasztoru od założenia w 856 r. do 919 r. W jednym ze swych eposów opisała życie i charaktery niemieckich królowych z dynastii Ottonów. Wszystko po łacinie. W latach 949-973 pełniła obowiązki opatki Gandersheim w imieniu opatki Gerbergi II.