KOBIETY-PREMIERZY TERYTORIÓW ZEWNĘTRZNYCH
PRZYWÓDCZYNIE PARTII

Pamela Felicity Gordon

Pamela Felicity Gordon urodziła się 02.IX.1955 r. w Hamilton na Bermudach jako córka lekarza i działacza robotniczego, doktora E. F. Gordona i Mildred Layne Bean (operatorki w centrali telefonicznej), kilka miesięcy po śmierci swego ojca. Jej ojciec jest ważną postacią w historii Bermudów. Ten urodzony na Trynidadzie późniejszy parlamentarzysta walczył o równe prawa dla ludności pochodzenia afrykańskiego na Karaibach. Założył  Związek Przemysłu Bermudów i zaangażował się na rzecz poprawy warunków życia wszystkich mieszkańców tych wysp. Jego ideowi spadkobiercy założyli później Postępową Partię Pracy (PLP).

Pamela była najmłodszą z piątki rodzeństwa. Wzrastała w domu nazywanym  Beulah w stolicy. W wieku 16 lat zaszła w ciążę. Została wtedy zmuszona do opuszczenia swojej prestiżowej prywatnej szkoły, lecz później skończyła swą edukację, przeniósłszy się do Alma College w Ontario. Zdobyła stopień bakałarza z handlu i zarządzania, oraz stopień magistra na Queen's University w Kingston, Ontario. Ma także stopień LLD na Uniwersytecie w Brunszwiku i wykładała prawo na Uniwersytecie Londyńskim. Poślubiła Ronalda Furberta, ojca swej córki Veroniki, z którym miała jeszcze jedno dziecko – syna Ronalda. Małżeństwo zakończyło się jednak rozwodem.

W tym czasie Gordon kierowała restauracją Moonglow Restaurant and Lounge i poprzez swój interes i bystrość trafiła do pracy w St. George's Club, w nieruchomościach. W latach 1989-90 przewodniczyła Młodzieżowej Radzie Doradczej. W tym samym okresie była członkinią Komisji Turystyki, a także Narodowego Komitetu Antynarkotykowego. Włączyła się do działalności politycznej, ale nie w szeregach PLP, lecz w konserwatywnej Zjednoczonej Partii Bermudów (UBP).  Właśnie w St. George's poznała Johna Swana, inwestora w nieruchomościach i premiera Bermudów. Ten w X.1990 r. mianował ją do Senatu. UBP premiera Swana była dokładnym przeciwieństwem PLP założonego przez politycznych towarzyszy ojca Pameli Gordon. Obie organizacje walczyły o przywództwo kraju tak, jak konserwatyści i laburzyści w Wielkiej Brytanii. W 1992 r. objęła pierwszą funkcję rządową - została parlamentarnym sekretarzem ds. rozwoju wspólnoty, młodzieży i kultury. W tym samym roku premier Swan powierzył jej tekę ministra rozwoju młodzieży, sportu i rekreacji. Rok później zasiadła w Izbie Zgromadzenia z ramienia UBP (reprezentując okręg Southampton West), w której już pojawiły się zwiastuny wewnętrznego nieładu. W 1995 r. Swan doprowadził do referendum, w którym obywatele mieli wypowiedzieć się, czy chcą niepodległości. 73 % było przeciw. Większość Bermudyjczyków, wśród nich 60 % pochodzenia afrykańskiego,  jest zadowolona z jednego z najwyższych dochodów na 1 mieszkańca — 27 103 dol. USA (1989) oraz z tego, że nie mają żadnych podatków dochodowych.

Ta polityczna klęska zmusiła Swana do dymisji 25.VIII.1995 r.,, a jego następca  David Saul popełnił olbrzymi błąd przyznając byłemu premierowi licencję na operowanie koncesjami restauracji  McDonald's. Wielu to oburzyło, ponieważ uznano takie zachowanie za przejaw politycznego protekcjonizmu – sprawę tę nazwano "Bigmacgate". Zaszkodziła ona UBP. Saul zrezygnował po tym, jak badania opinii publicznej pokazały, iż wyborcy UBP nie są zadowoleni z przywództwa partii. Od  29.VIII.1995 r. Pamela Gordon zajmowała swoje poprzednie stanowisko rządowe, a 21.XI. tego samego roku objęła resort środowiska, planowania i zasobów naturalnych. Premier Paul 20. III.1997 r. ogłosił swoją decyzję o rezygnacji z urzędu. Nazwisko pani Gordon znalazło się wśród 21 nazwisk członków UBP, którzy mieliby objąć przywództwo partii i urząd premiera Bermudów. Została jednomyślnie wybrana na oba stanowiska.

27.III.1997 r. została zaprzysiężona przez lorda Waddingtona, gubernatora Bermudów, na pierwszą kobietę-premiera w historii tego kraju (tego dnia została także przywódczynią Zjednoczonej Partii Bermudów). Jednym z jej pierwszych obowiązków jako premiera było udanie się na konferencję branży ubezpieczeniowej w USA. Ubezpieczenia są jednymi z najzdrowszych źródeł dochodów Bermudów, a pro-biznesowa UBP była zainteresowana wzmacnianiem gospodarki. Osiągnięcie przez panią Gordon najwyższego urzędu w ramach partii konserwatywnej – co uczyniło ją kogoś w rodzaju „Margaret Thatcher Karaibów” – spowodowało dyskusję w świetle politycznego stanowiska jej ojca. Meredith Ebbin z “Bermuda Sun” zapytała jej matkę, co dr Gordon sądziłby o tym, że jego córka stoi na czele konserwatywnej UBP. Mildred Bean odpowiedziała wtedy, że nie byłby zaskoczony pozycją córki ani jej konserwatywną afiliacją polityczną. „Dr Gordon miał silną wolę. Moja córka nie różni się tak bardzo od niego” – dodała.

Samą panią premier również pytano o ironię tej sytuacji kilka tygodni po objęciu urzędu. Odpowiedziała wtedy  CNN Morning News, że „główną troską mojego ojca była sprawiedliwość i równość dla wszystkich Bermudyjczyków, i w tym punkcie nie różnimy się bardzo. Chociaż jest pewna różnica co do filozoficznej drogi, jaką mamy to osiągnąć, w rzeczywistości nasze zdanie jest takie samo. Chcemy jak najlepiej dla Bermudów i dla Bermudyjczków, i chciałabym kontynuować to dziedzictwo, które jest moją intencją”.

Pierwszym i najważniejszym obowiązkiem pani premier było naprawienie szkód, jakie wyrządzili UBP jej poprzednicy. Kwestię niepodległości odłożono do dyskusji na bliską przyszłość. Odstraszającym przykładem mogły być tutaj inne wyspy karaibskie, które w ostatnich 3-ch dekadach uzyskały samodzielność, a które były daleko bardziej zacofane pod względem gospodarczym niż Bermudy.  Podczas swojej kadencji skupiała się na rozwoju gospodarki i handlu międzynarodowego Bermudów. 10.XI.1998 r., po przegranych wyborach parlamentarnych, przekazała swój urząd innej kobiecie, Jennifer Meredith Smith (również pochodzenia afrykańskiego). Do roku 2001 pozostawała na czele partii i opozycji. Jest członkinią Rady Kobiet-Światowych Przywódców, organizacji mającej swoją siedzibę w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda. Rada zamierza “zachęcać młode kobiety do starań o przywódcze role w rządach”.