KOBIETY-PREMIERZY 
MINISTROWIE SPRAW WEWNĘTRZNYCH, OBRONY CYWILNEJ, BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I POLICJI

Michèle Duvivier Pierre-Louis

Urodziła się 05.X.1947 r. w Jérémie na południu Haiti jako córka właściciela ziemskiego Maxa Ulricka Duviviera i Julie Hilaire. Pradziadkiem Michèle ze strony matki jest prezydent Haiti Florvil Hyppolite. Jej przodkowie ze strony ojca przybyli na Haiti w 1625 r. wraz z piratami. W 1966 r. uzyskała stopień licencjata I i II stopnia w Centre d'Etudes Secondaires w Port-au-Prince. W 1976 r. została magistrem ekonomii w Queens College na Miejskim Uniwersytecie Nowego Jorku w USA. Potem ukończyła szkolenia z zakresu: zarządzania portami lotniczymi (4 miesiące w Paryżu w 1982 r.), kształcenia dorosłych (na Dominice, Saint Lucii i w Belize w latach 1989-1990) oraz zarządzania projektami w Instytucie Społeczeństwa Otwartego amerykańskiego filantropa George'a Sorosa (1996, 1997, 1998 i 2001).

Kariera zawodowa i polityczna:

1970-1976 pracowała w Departamencie Zasobów i Rozwoju Nowojorskiej Biblioteki Publicznej,
1976-1979 dyrektor wykonawcza Banku Nova Scotia w Delmas,
1979-1982 wicedyrektor generalna Państwowego Portu Lotniczego w Port-au-Prince,
1983-1984 dyrektor administracyjna w Haitańskim Stowarzyszeniu Finansowym na rzecz Rozwoju (SOFIHDES) - odpowiadała tam za administrację, personel i stosunki z zarządem,
1982-1991 współdyrektorka i współwłaścicielka piekarni Centrum w Port-au-Prince (tam poznała i zaprzyjaźniła się z przyszłym prezydentem René Prévalem, wpółdyrektorem i współwłaścicielem firmy),
1986-1988 szkoleniowiec w Narodowym Programie Alfabetyzacyjnym "Misyon Alfa" zainicjowanym przez Kościół Rzymskokatolicki, 
1989-1991 dyrektor ds. badań naukowych w Instytucie Kulturalnym im. Karla Lévêque (centrum zajmujące się prawami człowieka, organizowała seminaria i warsztaty dla organizacji pozarządowych),
1991 przez 7 miesięcy członkini rządu prezydenta Jeana Bertranda Aristide'a (odpowiadała za zdefiniowanie misji państwa, stosunki Kancelarii Prezydenta z ministrami będącymi adresatami żądań organizacji chłopskich dotyczących reform rolniczych) - potem zdystansowała się od niego,
1992 konsultantka ds. kształcenia dorosłych (kształciła położne w ramach programu zainicjowanego przez Światową Organizację Zdrowia),
1993 prezydent Aristide rozważał jej kandydaturę na premiera,
1995- dyrektor wykonawcza Fundacji na rzecz Wiedzy i Wolności (FOKAL) finansowanej przez Instytut Społeczeństwa Otwartego (FOKAL wspiera 35 bibliotek rozmieszczonych na terenie całego Haiti, irygację wodną, programy kulturalne i artystyczne oraz oddolne inicjatywy społeczne na rzecz młodzieży i kobiet),
2004- wykładowczyni na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Quisqueya,
23.VI.2008 prezydent René Préval desygnował ją na stanowisko premiera,
17.VII.2008 jej kandydatura została zatwierdzona przez Izbę Deputowanych, głosami 61 do 1 przy 20 wstrzymujących się,
31.VII.2008 jej kandydatura została zatwierdzona przez Senat, głosami 12 do 0 przy 5 wstrzymujących się,
29.VIII.2008 program i skład jej rządu zostały zatwierdzone przez Izbę Deputowanych, głosami 70 do 1 przy 8 nieobecnych posłach,
05.IX.2008 program i skład jej rządu zostały zatwierdzone przez Senat, 16 głosami przy 1 wstrzymującym się - tym samym Michèle Duvivier Pierre-Louis objęła władzę. Została także ministrem sprawiedliwości i bezpieczeństwa publicznego. W jej 18-osobowym rządzie były 4 kobiety: pani premier, Marie Laurence Jocelyn Lassègue (minister ds. kobiet), Gabrielle Prévilon Baudin (minister spraw społecznych) i Marie Josée Garnier (minister handlu i przemysłu),

Po nominacji rozpętała się przeciwko niej homofobiczna kampania nienawiści. Jej wrogowie oskarżali ją o to, że jest lesbijką. Kandydatka na szefową rządu dzień przed głosowaniem w Senacie w radiu publicznie zaprzeczyła tym kłamstwom. Inni potwarcy twierdzili, że będzie promować: homoseksualizm, aborcję, ateizm, narkotyki, seks nastolatków i kontrolę urodzin. 

Pani Pierre-Louis uzyskała wsparcie od haitańskich organizacji feministycznych "Ligue pour le pouvoir des femmes", "Fanm Yo i Kay Fanm" i Enfofanm. Z uznaniem wyraziły się one o jej działalności na rzecz demokracji i rozwoju społecznego. Myrlande (Mirlande) Manigat, pierwsza kobieta wybrana do Senatu Haiti i sekretarz generalna Zgromadzenia Postępowych Narodowych Demokratów (RDNP, partii opozycyjnej wobec obecnego prezydenta), powiedziała, że jest bardzo zaniepokojona seksistowskimi atakami na nominatkę. Danielle Magloire, jedna z najwybitniejszych postaci haitańskiego ruchu feministycznego, z radością przyjęła wiadomość o nominacji Michèle Duvivier Pierre Louis na urząd szefowej rządu. Określiła ją jako „imponującą osobowość”; zaangażowaną w sprawy kraju, ale nie będącą polityczką. Według pani Magloire politycy nie wykazali się fachowością w rozwiązywaniu haitańskich problemów. Pani Pierre-Louis dysponuje odpowiednim doświadczeniem i kwalifikacjami. Zresztą jej kompetencje nie budziły zastrzeżeń również wśród wielu z jej przeciwników. Listy z poparciem dla niej słało wielu przedstawicieli i przedstawicielek świata kultury, nauki, mediów i społeczeństwa obywatelskiego z Haiti oraz m.in. Stanów Zjednoczonych, Kanady i Dominikany.

30.X.2009 r. premier Pierre-Louis została odwołana ze stanowiska przez Senat. Za jej odwołaniem zagłosowało 18 spośród 29 senatorów, którzy zarzucili jej nieradzenie sobie z wyciąganiem gospodarki z kryzysu. Stwierdzili, że premier nie zrobiła nic, by poprawić standardy życia w kraju. Senatorzy popierający premier zbojkotowali głosowanie i określili mianem niekonstytucyjnego, gdyż przeprowadzonego bez wyraźnej instrukcji od prezydenta. Premier odrzuciła oskarżenia, a międzynarodowi partnerzy podkreślili zaangażowanie jej gabinetu w działania po przejściu huraganów nad wyspą w 2008 oraz w konstruktywny dialog międzynarodowy. Tego samego dnia prezydent Préval desygnował na stanowisko szefa rządu ministra Jeana-Maxa Bellerive'a. Jego rząd został zaprzysiężony 11.XI.2009 r.

Pani Pierre-Louis wyszła za mąż za Edouarda Pierre-Louis (są po rozwodzie). 25.II.1972 r. urodziła córkę Elisabeth. Jest znana na arenie międzynarodowej ze swej działalności na rzecz kobiet, młodzieży i biednych. Mówi po francusku, kreolsku, angielsku i hiszpańsku.