Konstancja Aragońska
Urodziła się w 1179 r. jako córka króla Aragonii Alfonsa II i Sanchy Kastylijskiej. W 1198 r. została żoną króla Węgier Arpadowicza. Mieli tylko jednego syna - Władysława III (1201-1205). Chłopczyk został koronowany na króla za życia ojca w 1204 r. Emeryk wymógł na swym młodszym bracie Andrzeju przysięgę, że będzie chronił bratanka i pomagał mu w rządzeniu państwem. Mąż Konstancji zmarł jednak 30.XI lub IX.1204 r. Pełnoprawnym królem został Władysław, a Andrzej - regentem. Wkrótce jednak stryj chłopca złamał słowo dane zmarłemu bratu i uwięził małego króla wraz z jego matką. Konstancja z synem uciekła do Wiednia, gdzie na swój dwór przyjął ją książę Austrii Leopold VI. Władysław III zmarł 07.V.1205 r. być może otruty na rozkaz Andrzeja. Ten ostatni zasiadł na tronie Węgier jako Andrzej II Arpadowicz. Inne źródła mówią, że to Konstancja była nominalną regentką Węgier od śmierci swego męża do śmierci syna. Konstancja w 1210 r. wyszła za mąż za króla Sycylii Fryderyka II Hohenstaufa (1194-1250). Mieli tylko jednego syna - Henryka VII (1211-1242). 09.XII.1212 r., na przekór woli cesarza Ottona IV, Fryderyk został koronowany na króla Niemiec. Początkowo w jego władaniu znajdowały się tylko północne Niemcy. 05.VII.1215 r. Otton IV został obalony. Konstancja została jedyną królową Niemiec. W latach 1212-1216 sprawowała władzę na Sycylii jako regentka w imieniu męża. 22.XI.1220 r. papież Honoriusz III koronował Fryderyka i Konstancję na cesarza i cesarzową Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Nowym królem Niemiec został ich syn Henryk. Konstancja zmarła 23.VI.1222 r. Pochowano ją w katedrze w Palermo.