Kleopatra Macedońska (356-308)
Była córką króla Macedonii Filipa II i królowej Olimpias. Jej starszym o rok bratem był Aleksander Macedoński. Filip była na tyle potężnym władcą, że mógł mianować królów w sąsiednich państwach. W 350 r. p.n.e., za jego zgodą, królem Molossów został Aleksander, brat Olimpias. Dwanaście lat później Filip pokonał Greków i w 337 r. p.n.e. powołał do życia Ligę Koryncką. W tym samym czasie ożenił się z Kleopatrą, córką arystokraty macedońskiego imieniem Attalos. Spowodowało to rozłam w rodzinie królewskiej. Olimpias udała się na dobrowolne wygnanie na dwór swego brata. Jej syn i jego przyjaciele zostali wkrótce wydaleni z Macedonii. Przy ojcu została tylko królewna Kleopatra. W X.336 r. p.n.e. ojciec wydał ją za mąż za Aleksandra, brata jej matki. Sam został zamordowany w trakcie wesela. Nowym królem Macedonii został Aleksander Wielki, Olimpias wróciła na dwór macedoński, a Kleopatra (ostatnia żona Filipa II) została zmuszona do popełnienia samobójstwa (jej dziecko zabito wcześniej). Aleksander Epirocki i Kleopatra opuścili Macedonię i osiedli w swym królestwie zachowując przyjazne stosunki z Macedonią. W 334 r. p.n.e. Aleksander Macedoński wyruszył przeciwko Persji. W tym samym czasie Aleksander Epirocki zdecydował się na interwencję na zachodzie, gdzie podzielone kolonie greckie w Italii były zagrożone przez najazdy plemion górskich zwanych Samnitami. W tym czasie Kleopatra sprawowała rządy jako regentka. Jej mąż zginął w 331 r. p.n.e. i od tej pory władała państwem w imieniu syna Neoptolemosa. W tym czasie Aleksander Macedoński sięgnął po Egipt. Macedonią zarządzał jego zaufany oficer Antypater. Znajdował się on w konflikcie z królową Olimpias, która w 330 r. p.n.e. przybyła na dwór córki i zaczęła wraz z nią rządzić Epirem. Olimpias szybko zagarnęła całą władzę w Epirze, a Kleopatra udała się do Macedonii. Zatrzymała się w Pelli jako gość Antypatra. Stosunki między nią a tym dowódcą były jednak napięte. Aleksander Wielki zmarł 11.VI.323 r. p.n.e. w Babilonie. Jego następcą został przyrodni brat Filip Arridajos, który był jednak niepełnosprawny umysłowo. Regentem został Perdikkas. Imperium Aleksandra zaczęło się rozsypywać na królestwa podporządkowane jego dowódcom. Kleopatra napisała list do Leonnatusa, przyjaciela, ochroniarza i żołnierza Aleksandra Wielkiego, który obecnie był satrapą Frygii Hellesponckiej. Zaproponowała mu małżeństwo. Spowodowałoby to bardzo ważną zmianę polityczną: Leonnatus, energiczny człowiek, bardzo bliski Aleksandrowi i znający się na dowodzeniu armią byłby świetnym kandydatem do tronu Macedonii, gdyby poślubił najbliższą krewną zmarłego wodza. List Kleopatry był kamieniem, który ruszył lawinę prowadzącą do pozbycia się Filipa Arridajosa. Leonnatus wiedział, że zwycięstwo nad Grekami wzmocniłoby jego pretensje do tronu, dlatego też wyjechał do Lamii, gdzie odniósł zwycięstwo i uratował Antypatra. Niestety, sam zginął w bitwie. Kleopatra przeprowadziła się do Sardes w Lidii. Źródła mówią, że jej matka Olimpias zaoferowała jej rękę Perdikkasowi, ale równie dobrze mogła to być inicjatywa samej Kleopatry. Cel był ten sam: poślubienie siostry Aleksandra miało mu torować drogę do tronu i usunięcie nieudolnego Filipa Arridajosa. Jednak istniała pewna przeszkoda. Perdikkas był już zaręczony z córką Antypatra, Niką. Gdy zaręczyny zostały zerwane, ten ostatni poczuł się znieważony. To stało się pretekstem do wybuchu Pierwszej Wojny Diadochów (322 p.n.e.). Perdikkas został zamordowany w 321 r. p.n.e. Regentem został Antypater (320 p.n.e.). Kleopatra została zmuszona do związania się z Eumenesem, który swego czasu walczył z Perdikkasem, a obecnie prowadził walkę partyzancką. Wkrótce jednak zorientowała się, że ten sojusz jest bezowocny i pojednała się z Antypatrem. Po jego śmierci (319 p.n.e.) zamieszkała w Sardes i nadal była niezamężna. Najpotężniejszym generałem został Antygon Jednooki. Umieścił Kleopatrę w areszcie domowym. W ten sposób spędziła 10 lat w Sardes. W tym czasie jej syn Neoptolemos został królem Molossów (317 p.n.e.), a w 313 r. p.n.e. został zdetronizowany. Potem być może przebywał z matką. W 308 r. p.n.e. Ptolemeusz I z Egiptu przebywał na terenie Morza Egejskiego. Tymczasem Kleopatra miała już dosyć nadzoru Antygona, z którym miała napięte relacje. Antygon chciał ją wydać za swego syna Demetriusza. Królowa była temu przeciwna, ponieważ planowała wyjść za Ptolemeusza i u jego boku rządzić Egiptem. Zresztą znała go doskonale z lat swej młodości. Próbowała uciec z Sardes i przyłączyć się do niego. Zarządca miasta zatrzymał ją w ostatniej chwili i zawrócił z powrotem do pałacu. Z polecenia Antygona przekupił kilka kobiet ze służby królowej, by po cichu zabiły siostrę Aleksandra. Stało się to w 308 r. p.n.e. Rzecz się wkrótce wydała i Antygon, aby odzyskać dobre imię, skazał na śmierć morderczynie, zaś Kleopatrze urządził królewski pogrzeb.