Judyta
Urodziła się w 805 r. jako córka Welfa, hrabiego Altdorfu, i Saksonki Eigilwi. Jej młodszą siostrą była Emma. W II.819 r. została zaślubiona cesarzowi Ludwikowi I Pobożnemu i koronowana na cesarzową. Szybko zdobyła wpływ na męża. W 823 r. urodziła syna, przyszłego cesarza Karola I Łysego. Miała także córkę Gizelę. Judyta konsekwentnie zmierzała do powiększenia potęgi swego rodu i zabezpieczenia pozycji syna. W 829 r. Ludwik podzielił swe ziemie. Karol dostał Szwabię, Recję i część Burgundii. Zmniejszyło to udziały starszych synów i doprowadziło do sporów. Starsi bracia Karola i ich sprzymierzeńcy, przeciwni podziałowi państwa, doprowadzili nawet do czasowego wygnania Judyty do klasztoru w Poitiers w 830 r. Jej bracia stracili urzędy. Rewolta skończyła się bez walk. Większość buntowników została zesłanych do klasztorów, a Pepinowi (jednemu ze starszych synów cesarza) odebrano Akwitanię i przyznano Karolowi. Cesarz stłumił potem dwa kolejne powstania synów: Ludwika Niemieckiego w 832 r. i Pepina w 833 r. Następny bunt w 833 r. trzech synów był już znacznie poważnieszy, gdyż zyskali oni poparcie papieża Grzegorza IV. Wojska cesarskie przeszły pod Kolmarem na stronę rebeliantów, a Ludwik i Judyta dostali się do niewoli. Cesarzowa w latach 833-834 była więziona w Tortonie we Włoszech. Ludwik musiał wyznać grzechy i oddać insygnia. Więził go syn Lotar I. W 834 r. para cesarska została uwolniona za staraniem Ludwika Niemieckiego i Pepina i ponownie osadzona na tronie. Lotar I wycofał się do Italii. Nowy podział ziem z 837 r. jeszcze bardziej faworyzował Karola, co wywołało kolejny bunt Ludwika Niemieckiego, zduszony przez cesarza. Po śmierci Pepina w 838 r. cesarzowa Judyta doprowadziła do pojednania cesarza z Lotarem I i nowegp podziału państwa między synów w następnym roku. Ludwik Niemiecki, któremu została przyznana tylko Bawaria, zbuntował się. Cesarz Ludwik zmarł 20.VI.840 r., podczas pacyfikacji tego buntu. Cesarzowa Judyta zmarła 19.IV.843 r.