Joanna
Urodziła się w 1295 r. jako córka hrabiego Baru Henryka III i Eleonory, córki króla Anglii Edwarda I. 25.V.1306 r. poślubiła Jana de Warenne, 8. hrabiego Surrey. Małżonkowie zawsze byli dla siebie obcy i nie mieli dzieci. Żyli osobno. Jedne źródła podają, że ich małżeństwo nigdy nie zostało formalnie anulowane, a inne, że stało się to w 1315 r. W V.1352 r. zmarł hrabia Baru Edward II, bratanek Joanny. Jego następcą został brat, 8-letni Robert I. Ciotka postanowiła walczyć o regencję w jego imieniu ze swą bratową, Jolantą Flandryjską. Ale tym razem parlament paryski, dekretem z 05.VI.1352 r., uznał, że hrabstwo znajduje się "w rękach" króla Francji Jana II Dobrego. Ten zaś 27.VII.1352 r. przyznał regencję Joannie. Jolanta na początku pogodziła się z tą decyzją, ale potem zmieniła zdanie i zebrała wojsko do walki z szwagierką. Jan II Dobry musiał interweniować i 02.VII.1353 r. Jolanta została zmuszona do rezygnacji. 19.IX.1356 r., w bitwie pod Poitiers, król Jan dostał się do angielskiej niewoli i Joanna straciła tym samym protektora. W XII.1356 r. Jolanta odzyskała władzę regencyjną nad Barem, którą sprawowała do XI.1359 r. Joanna zmarła 31.VIII.1361 r. w Bar-le-Duc Saint-Maxe.