KOBIETY-PREZYDENCI NA WYGNANIU

Iwonka Surwiłło

Urodziła się 11.IV.1936 r. w Stołpcach na Nowogródczyźnie na Białorusi jako Iwonka Szymaniec. Później wyemigrowała do Francji. Studiowała sztuki piękne na L'Ecole nationale supérieure des beaux-arts w Paryżu oraz ukończyła studia z zakresu języków współczesnych na Sorbonie w 1959 r. W tym samym roku wyszła za mąż za Janka Surwiłło. Przeprowadzili się do Madrytu, gdzie pracowała jako dziennikarka oraz nauczycielka w Instytucie Francuskim. Jej córki Hanna i Paulinka urodziły się w Madrycie. W 1969 r. zamieszkała w Kanadzie i podjęła pracę w Federalnym Biurze Tłumaczeniowym w Ottawie. W czasie swej kariery obejmowała tam różne kierownicze stanowiska. W 1996 r. przeszła na emeryturę. Wraz z mężem działała w diasporze białoruskiej w Kanadzie. W 1974 r. została prezesem Białoruskiego Instytutu Sztuk i Nauk w Kanadzie. W 1984 r. weszła w skład zarządu Kanadyjskiej Komisji Etniczno-kulturowej, która reprezentuje 34 stowarzyszenia etniczno - kulturowe. Aż do wypadku w Czarnobylu była aktywną członkinią artystycznej wspólnoty w Narodowym Regionie Stołecznym. Uczestniczyła w ok. 30 wystawach w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Po wybuchu elektrowni atomowej w Czarnobylu zaczęła działać na rzecz białoruskich ofiar tego wypadku. W 1989 r., wraz z mężem, Pauliną Paskevich i Ziną Gimpelevich, założyła Kanadyjski Fundusz Zapomogi na rzecz Ofiar Czarnobyla na Białorusi (CRFCVB). Zajmował się on wysyłką pomocy medycznych do szpitali białoruskich i posyłaniem dzieci-ofiar Czarnobyla na wakacje w zdrowym środowisku Kanady. W 1997 r. dzięki temu programowi więcej niż 600 dzieci gościło w rodzinach w całej Kanadzie. Fundusz zajmował się także szkoleniem białoruskiego personelu medycznego w Kanadzie, aby mógł zapoznać się z najnowszymi procedurami medycznymi. Po wyborze na prezydenta Rady Demokratycznej Republiki Białoruskiej (Białoruskiej Republiki Ludowej) na wygnaniu w 1997 r. zrezygnowała z kierowania CRFCVB. W IV.2010 r. uzyskała reelekcję na ten urząd.

.