Ethelfleda
Urodziła się około 872 r. jako córka Alfreda Wielkiego, króla Wessexu, i Ealhswith. Około 886 r. wyszła za mąż za Ethelred, króla Mercji. Miała z nim córkę, Aelfwynn. Wraz mężem walczyła przeciwko duńskim najeźdźcom. W 911 r. Ethelred zginął w bitwie z nimi i Ethelfleda została samodzielną władczynią Mercji. Okazała się wspaniałym strategiem. Wznosiła twierdze w zachodniej Mercji przeciw wojskom duńskim i najazdom irlandzkim oraz normandzkim. M.in. wybudowała Chester, Warwick i Stafford. Kazała odbudować stare rzymskie wały. Zdobyła z rąk Duńczyków Derby i Leicester. Jej wyższość musieli uznać Szkoci i Walijczycy. W 918 r. Duńczycy obiecali jej posłuszeństwo w zamian za pomoc przeciw najazdom Norwegów w Irlandii. Ethelfleda w tym samym roku podzieliła się władzą z swą córką Aelfwynn, a potem zmarła. Następną władczynią Mercji została właśnie Aelfwynn.