Ermengarda
Urodziła się w 855 r. Była jedyną córką cesarza Ludwika II. W 876 r. wyszła za mąż za Boso V, hrabiego Vienne, który w 879 r. został królem Dolnej Burgundii. W V.878 r. małżonkowie udzielili schronienia papieżowi Janowi VIII, który uciekał przed książętami Spoleto i Tuscji. W X.879 r., po przewrocie zorganizowanym przez swego męża, broniła jego miast przed swymi karolińskimi krewnymi. W 880 r. z powodzeniem broniła sama stolicy królestwa, Vienne, przed połączonymi siłami cesarza Karola III Grubego, króla Ludwika III i Karlomana. Jednakże w VIII.881 r. ten pierwszy zdobył miasto i spalił je. Ermengarda z dziećmi (Ludwikiem III Ślepym, Ermengardą i Engelbergą) i szwagrem Ryszardem, księciem Burgundii, uciekła do Arles. W I.887 r., po śmierci Boso, baronowie wybrali ją na regentkę Dolnej Burgundii rządzącą w imieniu syna, Ludwika III Ślepego. Władzę sprawowała do śmierci w 896 r. W V.887 r. udała się wraz z synem do Karola III Grubego, który adoptował go, uznał jako króla Dolnej Burgundii i zapewnił jemu i jego matce swą opiekę. W celu odnowienia dwóch ostatnich przyrzeczeń Ermengarda udała się w V.889 r. na dwór jego następcy, Arnulfa. Zmarła w 896 r.