WŁADCZYNIE 1300

Elżbieta de Clare

Urodziła się 16.IX.1295 r. jako najmłodsza córka Joanny z Akki i Gilberta de Clare, 7. hrabiego Hertford. W 1308 r. wraz z bratem udała się do Irlandii, gdzie 30.IX.1308 r. poślubiła Jana de Burgh (1286-1313), syna Ryszarda Óg de Burgha, 2. hrabiego Ulsteru, i Małgorzaty de Burgh, córki sir Jana de Burgh. Mąż Elżbiety zginął w potyczce w 1313 r. Jan i Elżbieta mieli razem jednego syna: Wilhelma Donn de Burgha (1312-1333). W 1314 r. nadeszły wieści o śmierci brata Elżbiety pod Bannockburn. Ziemie de Clare'ów podzielono mówczas pomiędzy trzy siostry zmarłego. W 1316 r. Elżbieta na wezwanie króla Edwarda II przybyła do Anglii. Edward umieścił ją w zamku Bristol. Królewskie plany wydania Elżbiety za jednego z jego stronników upadły, gdy w lutym 1316 r. została ona porwana przez Tybalda II de Verdun, którego następnie poślubiła. Tybald zmarł jednak już 27.VI.1316 r. Elżbieta była wówczas w ciąży. Udała się do opactwa w Amesbury, gdzie zakonnicą była jej ciotka Maria de Burgh. Tam w lutym 1317 r. urodziła córkę Izabelę.

Kilka tygodni później król wydał Elizabeth za Rogera d'Amoryego (ok. 1290-przed 14.III.1321/1322), syna sir Roberta d'Amoryego. W maju 1318 r. urodziła mu córkę Elżbietę. D'Amory, początkowo stronnik króla, podczas buntu hrabiego Lancaster w 1322 r. przeszedł na stronę baronów. Zmarł w marcu 1322 r. Siły królewskie pojmały Elżbietę i wraz z dziećmi uwięziły ją w opactwie Barking. W 1326 r. poparła królową Izabelę w jej działaniach przeciwko Edwardowi II. W 1327 r. odzyskała skonfiskowane wcześniej ziemie.

Elżbieta nigdy już nie wyszła za mąż. Resztę życia spędziła z dala od dworu królewskiego. Była fundatorką wielu ośrodków religijnych oraz założyła Clare College na Uniwersytecie Cambridge. Zmarła 04.XI.1360 r. Jej córka, Elżbieta d'Amory, poślubiła Jana Bardolfa, 3. lorda Bardolf.