Eleonora z Gandii
Urodziła się w 1353 r. w Barcelonie jako córka infanta Aragonii Piotra i Joanny de Foix. W 1353 r. poślubiła króla Cypru Piotra I z dynastii Lusignan. Ich dziećmi byli: Piotr II, Małgorzata (lub Maria) de Lusignan i Eschiwa de Lusignan. Eleonorę ukoronowano na królową-małżonkę Cypru 24.XI.1358 r. Koronę królowej Jerozolimy włożono na jej skronie 05.IV.1360 r. Kochanką Piotra I była Joanna l'Aleman. W 1365 r. król Cypru wyruszył z wojskiem z Wenecji na Rodos, a stamtąd, po dołączeniu wojsk cypryjskich, do Egiptu. Zdobył Aleksandrię, ale nie utrzymał tego miasta i szybko wycofał się na Cypr. W latach 1365-1368 rządy regencyjne sprawowała tam Eleonora. Kazała wtrącić do więzienia Joannę l'Aleman, będącą w ósmym miesiącu ciąży. Piotr po powrocie oskarżył żonę o romans z Janem z Morf, tytularnym hrabią Edessy. Specjalnie utworzony sąd oddalił te zarzuty. Potem monarcha zaczął źle traktować szlachciców przychylnych Eleonorze i własnych braci. Został zamordowany 17.I.1369 r. we własnym łóżku w pałacu La Cava w Nikozji. Na czele spisku stali jego brat i szwagier. Na tron Cypru wstąpił Piotr II Gruby. Regencję w jego imieniu sprawowali matka i stryjowie Jakub I i Jan. Pozostawali oni w ostrym konflikcie. W 1374 r. królowa kazała zabić Jana. Jakub dążył w swej polityce do ścisłego sojuszu z Wenecją. Eleonora była stronniczką Genui, rywalki Wenecji. W 1375 r. zorganizowała nieudany zamach na Jakuba. Wkrótce wraz z rodziną został uwięziony przez Genueńczyków. Wolność odzyskał dopiero w 1385 r. Piotr II zmarł bezpotomnie w X.1382 r. Jego matka opuściła potem na zawsze Cypr i wróciła do Katalonii. Jej kuzyn, król Aragonii Piotr IV Ceremonialny, przekazał jej we władanie część miasta Valls. Jej współwładcą był arcybiskup Tarragony. Królowa Eleonora zmarła 26.XII.1316 r. w Barcelonie lub na zamku Falset.