Eleonora Núñez de Guzmán
Urodziła się w 1310 r. w Sewilli jako córka żydowskiego kupca i kastylijskiego szlachcica Piotra Núñeza de Guzmána (spokrewnionego ze świętym Dominikiem) i Beatrycze Ponce de León, prawnuczki króla Leónu Alfonsa IX. Jako młoda dziewczyna wyszła za mąż za Jana de Velasco. Owdowiała już w 1328 r. W tym lub następnym roku poznała osobiście króla Kastylii i Leónu Alfonsa XI. Była jego jedyną i prawdziwą miłością. ich związek był rzeczą powszechnie znaną, gdyż nie starali się tego nawet ukrywać. Z tego związku urodziło się dziesięcioro dzieci: Piotr Alfons, Joanna Alfonsa, Sancho Alfons, Henryk (przyszły król Kastylii i Leónu Henryk II), Fryderyk Alfons, Ferdynand Alfons, Tello Kastylijski, Jan Kastylijski, Sancho Kastylijski i Piotr Alfons (II). Eleonora doradzała kochankowi także w sprawach państwowych. Nienawidziła jej żona Alfonsa, królowa Maria Portugalska. Król bogato obdarowywał Eleonorę. Do niej należały m.in. Medina-Sidonia, Huelva i Tordesillas. Alfons XI zmarł 26.III.1350 r. Krótko po jego śmierci, Eleonora została w 1351 r. na rozkaz królowej wdowy uwięziona, a następnie uduszona na zamku w Talavera de la Reina przez gubernatora Toledo. Niektórzy badacze twierdzą jednak, że mogło mieć to związek z buntem synów Eleonory i Alfonsa XI, Henryka, Fryderyka i Tello przeciw nowemu królowi Piotrowi I Okrutnemu, ich przyrodniemu bratu. Eleonora jest tytułową bohaterką opery Gaetano Dionizettiego "Faworyta" z 1840 r.