Eleonora
Urodziła się około 1184 r. Była córką księżnej Bretanii Konstancji Bretońskiej i Godfryda II Plantageneta. Podczas pobytu króla Anglii - Ryszarda Lwie Serce na 3. krucjacie, Konstancja ogłosiła Bretanię niepodległą i w 1196 r. zrzekła się korony na rzecz swego syna Artura. Kiedy Ryszard zmarł w 1199 r., jego młodszy brat - Jan Bez Ziemi natychmiast ogłosił się królem Anglii, ale francuska szlachta odmówiła uznania go królem - woleli Artura, który złożył hołd lenny z Bretanii, królowi Francji Filipowi II Augustowi i został przezeń pasowany na rycerza. (Artur zresztą został ogłoszony przez Ryszarda następcą tronu na Sycylii w III.1191 r., ale król wycofał się z tego postanowienia w 1194 r.). W odpowiedzi na to posunięcie Jan w 1202 r., najechał na Francję. Filip August, który uznał Artura za prawowitego księcia Bretanii, Andegawenii, Maine i Poitou oraz nawet za następcę tronu Anglii. Następnie Artur zaatakował Poitou. Tam, 31.VII.1202 r., zaskoczył go Jan bez Ziemi w zamku Mirebeau (gdzie trzymał on w niewoli swoją babkę - Eleonorę Akwitańską), wziął go do niewoli i uwięził w Falaise (jego strażnikiem był Hubert de Burgh). W tym samym czasie mała siostra Artura - Eleonora została również pojmana i uwięziona w Corfe. W następnym roku przeniesiono go do Rouen (tam jest strażnikiem był Wilhelm de Braose) - w kwietniu (najprawdopodobniej 6) 1203 r. Artur zniknął bez śladu. Nigdy więcej już nikt nie słyszał o Arturze z Bretanii. Eleonora do 1228 r. zgłaszała pretensje do tronu Bretanii. Zmarła jako więźniarka w Corfe 10.VIII.1241 r. i została pochowana w opactwie Amesbury.