KOBIETY-PREZYDENCI 
PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 1730-1980

Chertek Amyrbitowna Ancimaa-Toka

Urodziła się 01.I.1912 r. w miasteczku Kok-Sook (obecnie Ban-Tajgijski kożun w Tuwie) jako jedna z pięciorga dzieci. Jako małe dziecko straciła w wyniku choroby ojca i starszego brata. W dzieciństwie, mimo, że jej matka była analfabetką, nauczyła się czytać i pisać po mongolsku. W 1925 r. została członkinią redakcji w mongolskojęzycznej gazecie "Szyn". W 1930 r., gdy wprowadzono oficjalny alfabet tuwiński, była jedną z pierwszych osób, które umiały nim się posługiwać. W tym samym roku wstąpiła do Rewsomołu, młodzieżowej organizacji związanej z Tuwińską Partią Ludowo-Rewolucyjną (TPRP). Miała walczyć z analfabetyzmem w swym rodzinnym kożunie. W 1931 r., w nagrodę za sukcesy na tym polu, została członkinią TPRP i rozpoczęła pracę urzędniczki w administracji lokalnej. Od IX.1931 do V.1935 r. studiowała na Komunistycznym Uniwersytecie Robotników (Toilers) Wschodu w Moskwie. Była tam jedną z 70 studentów z Tuwy. Studia ukończyło zaledwie 11, w tym Chertek. W Moskwie chodzili także na wykłady polityków radzieckich. Na Chertek szczególne wrażenie wywarły spotkania z Nadieżdą Krupską, żoną Lenina. W 1935 r. Ancimaa, po powrocie do ojczyzny, została urzędniczką odpowiedzialną za departament propagandy w Rewsomole. W latach 1938-1940 była przewodniczącą departamentu kobiecego w Komitecie Centralnym TPRP. Była także poetką, piosenkarką i aktorką teatralną. W okresie 06.IV.1940-11.X.1944 była przewodniczącą prezydium Małego Churału (parlamentu) i zarazem głową państwa w Ludowej Republice Tannu Tuwa (niepodległej od 1921 r.). Na tym urzędzie prowadziła bardzo intensywną korespondencją ze swym sowieckim kolegą, Michaiłem Kalininem. Podczas II-ej wojny światowej zrobiła wiele w celu mobilizacji zasobów potrzebnych ZSRR do walki z nazistowskimi Niemcami. Odegrała pomocniczą rolę w aneksji Tuwy przez ZSRR, która nastąpiła 11.X.1944 r. Potem Chertek została wiceprzewodniczącą komitetu wykonawczego tuwińskiego obwodu autonomicznego. Tę funkcję pełniła do 10.X.1961 r., kiedy to została wicepremierem w rządzie nowo utworzonej Tuwińskiej Republiki Autonomicznej. Zajmowała się edukacją, opieką socjalną, zdrowiem publicznym, tradycjami ludowymi, sportem i propagandą. Na tym stanowisku pozostawała do 1972 r.   Sprawowała różne funkcje w administracji lokalnej i w administracji partyjnej TPRP. W V.1940 r. wyszła za mąż za Sołczaka Tokę, który od 1932 r. - jako sekretarz generalny miejscowej partii komunistycznej, pozostawał u władzy aż do śmierci w 1973 r. Żona była jego najbliższą doradczynią. Po śmierci męża wycofała się w życie prywatne. Dziś jest jedną z raczej kontrowersyjnych postaci w polityce Tuwy. Sama Ancimaa-Toka mówiła, iż w latach 30-ych XX w. była członkinią "trójki" - organizacji, która skazała na śmierć premiera Churmita Dażę i innych wysokich urzędników uznanych wtedy za "japońskich szpiegów". Nigdy nie była z tego powodu ścigana sądownie, ani sprawa ta nie stała się przedmiotem odpowiedniego śledztwa. Zmarła 04.XI.2008 r.