Blanka Nawarska
Urodziła się około 1170 r. Była najmłodszą córką króla Nawarry Sancho VI Mądrego i Sanchy Kastylijskiej. Ojciec Blanki zmarł w 1194 r. Kolejnym władcą Nawarry został jego syn i starszy brat Blanki, Sancho VII. Inny brat, Ramiro, został biskupem Pampeluny. Starsza siostra Berengaria wyszła za mąż za króla Anglii i księcia Akwitanii Ryszarda I Lwie Serce. Mężem Blanki został natomiast hrabia Szampanii Tybald III. Zmarł on już w 1201 r. owdowiwszy ciężarną żonę. Jeszcze w tym samym roku przyszedł na świat ich syn, Tybald IV (1201-1253). Blanka rządziła Szampanią w latach 1201-1224/1225 w jego imieniu jako regentka. Borykała się w tym czasie z wieloma trudnościami. Brat jej męża, hrabia Henryk II, pozostawił po sobie mnóstwo długów. Dodatkowo jeszcze swe roszczenia do władzy nad Szampanią wysunęła Filipa, córka Henryka, i jej mąż, Erhard III de Brienne, pan Ramerupt i Venizy. Był on jednym z najpotężniejszych ludzi w Szampanii. W 1215 r. doszło z tego powodu do wojny domowej. Rok później odparła napad Erharda z pomocą cesarza Fryderyka II, papieża Innocentego III i króla Francji Filipa II Augusta. W 1221 r. uzyskała od Erharda i Filipy zrzeczenie się pretensji do hrabstwa. Uniemożliwiła też przejęcie władzy nad Szampanią przez królową Cypru Alicję (ciotkę Tybalda). Wszyscy troje dostali za to wielką sumę pieniędzy. W latach 30. XIII w. Tybald IV, by skończyć ostatecznie z konfliktami z Alicją Cypryjską, sprzedał swe prawa do hrabstw Blois, Sancerre i Chateaudun królowi Francji Ludwikowi IX. Sancho VII był ostatnim męskim przedstawicielem dynastii Jimeno w Nawarze. Był bezdzietny. 16.VII.1212 r. doszło do wielkiej bitwy pod Las Navas de Tolosa (lub Colossas). Po jednej stronie stanęły wojska muzułmańskich Almohadów pod przywództwem Muhammada an-Nassira, a po drugiej - armie Sancha VII z Nawarry, Alfonsa VIII z Kastylii, Piotra II z Aragonii i Alfonsa II z Portugalii. Po stronie Iberyjczyków walczyło też wielu rycerzy z całej Europy, którzy odpowiedzieli na apel papieża o udział w krucjacie przeciwko Arabom. Bitwa ta zakończyła się klęską tych ostatnich. Sancho VII po tym zwycięstwie wstąpił do klasztoru zachowując jednocześnie tytuł królewski. Od tej pory Nawarrą rządziła Blanka jako regentka. W latach 20. XIII w. doszło między nią a synem do konfliktów. W 1227 r. pogodzili się. Syn wspierał ją potem w walce z buntującymi się baronami. Zmarła 13.III.1229 r. Po śmierci starszej siostry Berengarii w 1230 r. Sancho VII mianował swym następcą syna Blanki. Wstąpił on w 1234 r. na tron Nawarry jako Tybald I Pogrobowiec.
Źródła:
1. Wikipedia,
2. red. Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków 2005.