Bertrada
Urodziła się ok. 725 r. jako córka grafa Heriberta z Laon i Bertrdy z Kolonii. Ok. 740 r. wyszła za mąż za Pepina Małego, majordoma królestwa Franków. Z tego związku pochodzili: przyszły cesarz Karol Wielki, Karloman i Gizela. W 754 r. Pepin i Bertrada zostali namaszczeni na króla i królową Franków. Po śmierci męża, która nastąpiła 24.IX.768 r. Bertrada zaczęła prowadzić pokojową politykę zagraniczną w imieniu Karola Wielkiego. Łagodziła spory między synami, z których każdy odziedziczył część państwa. W 770 r. spotkała się w Selz z Karlomanem. Potem przez Bawarię udała się do Włoch. Zawarła tam układ pokojowy z Dezyderiuszem, królem Longobardów. Przypieczętowano to podwójnym małżeństwem: Gizeli z longobardzkim księciem Adelchisem i Karola Wielkiego z Dezyderatą, siostrą Adelchisa. W drodze powrotnej odwiedziła w Rzymie papieża. Po śmierci Karlomana 04.XII.771 r. Karol Wielki został jedynym władcą Franków. Wygnał Dezyderatę, przepędził rodzinę swego brata i skończył z polityką matki. Mimo to do końca był z nią w doskonałych stosunkach. Bertrada zmarła 12.VI/VII.783 r.