Berta I von Arnsberg
Urodziła się w 1217 r. jako piąte z dziewięciorga dzieci hrabiego Gotfryda II von Arnsberg. W latach 1243-1292 była opatką klasztoru Essen oraz panią Breisig, Huckard i Rellinghausen. Jej rządy przebiegały pod znakiem walki o niezależność klasztoru. Obniżyła rangę opactwa z "kasztelanii senioralnej" do "kasztelanii pod ochroną" (Herrenvogtei lub Schirmvogtei). Opatki Essen nie mogły od tej pory zbierać podatków lub dochodów państwowych od mieszkańców Essen. Obroną opactwa zajmowali się cywile. Siegfried von Westerburg, arcybiskup Kolonii, usiłował usunąć ją ze stanowiska wysuwając poważne zarzuty. Nie wzięła udziału w rozprawie i hierarcha uznał ją za zdjętą z urzędu. Z pomocą "Pröbstin", Matyldy von Rennenberg, następną opatką Essen ogłosił swą siostrzenicę Irmgard von Wittgenstein. Zrobił to po tym, gdy uczynił ją opatką Herford. Berta jednak w 1245 r. uzyskała poparcie papieża. Opactwo znalazło się pod jego bezpośrednią ochroną. Arcybiskup Kolonii nie miał od tamtej pory nic do powiedzenia w sprawach opactwa Essen. W 1290 r. otrzymała pełną władzę nad miastem Essen od cesarza niemieckiego Rudolfa I. Wcześniej był on jej sprzymierzeńcem w walce z arcybiskupem Kolonii o władzę nad klasztorem. Marszałkiem opactwa został hrabia Eberhard von Mark. W 1291 r. Berta nadała kartę wolności dla Żydów z miasta Essen. Kolejne opatki potwierdzały te prawa dla nich aż do sekularyzacji opactwa w 1802 r. Ksieni Berta I zmarła 08 lub 10.I.1292 r.