Belen Farbos-Calderon
Belen
Farbos-Calderon chodziła do Szkoły Podstawowej Singalong. W 1936 r. ukończyła
przyspieszony trzyletni kurs szkoły średniej przy Filipińskim Uniwersytecie
Kobiecym. Potem ukończyła pedagogikę na Uniwersytecie Filipińskim. Wyszła
za mąż za Jose D. Calderona, z którym miała siedmioro dzieci. Uczyła
historii i zarządzania (government) w Torres High School i Jose Abad Santos
High School w latach 1946-1948. W okresie wykładała te same przedmioty i
dodatkowo jeszcze historię Ameryki i Wschodu w High School. Od 1953 do 1960 r.
była wykładowcą historii i psychologii na Uniwersytecie Dalekowschodnim. Będąc
w ciąży z piątym dzieckiem obroniła pracę magisterską z pedagogiki na
Uniwersytecie Filipińskim. Jej praca, "Studium nad niepowodzeniami
manilskich uczniów szkół średnich" jest uważana za klasyczną. W
latach 50-ych, wraz z mężem, zaangażowała się w politykę lokalną
prowincji Nueva Vizcaya. W 1963 r. została
wybrana jej wicegubernatorem. W latach 1964-1966 pełniła obowiązki
gubernatora prowincji Nueva Vizcaya. Bardzo aktywnie działała także
w organizacjach charytatywnych, Czerwonym Krzyżu, Stowarzyszeniu Młodych Chrześcijanskich
Kobiet i Klubie Zonta. Chcąc wypróbować swych sił w biznesie została
praktykantką w jednej z czołowych firm maklerskich na Wall Street w Nowym
Jorku. Zdobywszy odpowiednie doświadczenia i solidną wiedzę wróciła na
Filipiny. Założyła własną dochodową firmę maklerską. W latach 1967-1983,
jako pierwsza kobieta w historii Filipin, była członkinią Giełdy Manilskiej.
W czasie stanu wojennego rodzina Calderon była przeciwnikiem dyktatury. Jej mąż
oraz syn zostali za to aresztowani na rok. Po upadku
dyktatury pani prezydent Corazon
Aquino mianowała ją gubernatorem prowincji Nueva Vizcaya. Funkcję tę
pełniła od IV.1986 do XI.1987 r. Belen Farbos-Calderon już nie żyje.