Barbara Castle
Barbara Betts, córka inspektora podatkowego, urodziła się w 1910 r. w Bradford. Jej ojciec należał do Niezależnej Partii Pracy i ona również bardzo wcześnie została zwolenniczką socjalizmu. Uczyła się w Szkole Średniej dla Dziewcząt w Bradford, a potem studiowała w St Hugh's College w Oxfordzie. Wstąpiła do Partii Pracy, a w 1937 r. została wybrana do rady miejskiej St. Pancras. W tym samym roku pomogła w założeniu radykalnego tygodnika, The Tribune. Misją dziennikarzy tej gazety było nawrócenie Partii Pracy na prawdziwy socjalizm. Doszło na tym tle do konfliktów z Clementem Attlee i przywództwem partii. W 1943 r. po raz pierwszy przemawiała na narodowej konferencji partyjnej. Zaatakowała przywództwo partyjne za to, że nie robiło wystarczająco wiele aby zmusić rząd do wprowadzenia Raportu Beveridge'a. W VII.1944 r. wyszła za mąż za dziennikarza Teda Castle. Podczas drugiej wojny światowej była krajową korespondentką Daily Mirror. W wyborach parlamentarnych z 1945 r. zdobyła miejsce w Izbie Gmin z okręgu Blackburn. Wkrótce potem Stafford Cripps, minister handlu, mianował ją jednym ze swych pomocników. Przez następnych kilka lat była związana z lewym skrzydłem Partii Pracy, którego przywódcą był Aneurin Bevan. W latach 1957-58 była wiceprzewodniczącą partii. Potem pełniła funkcję przewodniczącej Partii Pracy (1958-59). W 1961 r. była kandydatką na przywódczynię tego ugrupowania. Po tym, gdy laburzyści wygrali wybory powszechne w 1964 r. premier Harold Wilson mianował ją ministrem rozwoju zamorskiego (1964-65) i ministrem transportu (1965-68). W 1968 r. Castle została pierwszym sekretarzem stanu (trzecia rangą w Gabinecie), sekretarzem stanu ds. zatrudnienia i wydajności (1968-70) i próbowała wprowadzić kontrowersyjną rządową politykę cenową i dochodową. Dokument In Place of Strife (1969) doprowadził do jej konfliktu z związkami zawodowymi i lewym skrzydłem partii. Jej krytycy szczególnie wrogo odnosili się do propozycji wprowadzenia tajnych wyborów, gdy (i czy) ma dojść do strajku. Castle musiała odejść z urzędy, gdy Partia Konserwatywna wygrała wybory parlamentarne w 1970 r. Gdy Partia Pracy wróciła do władzy po czterech latach Barbara Castle została sekretarzem stanu ds. służb społecznych (ubezpieczeń społecznych i zdrowia, 1974-76). Kiedy Jim Callaghan zmienił Harolda Wilsona na stanowisku premiera, wyrzucił Castle z Gabinetu, uzasadniając to tym, iż jest ona w zbyt zaawansowanym wieku, aby w nim zasiadać. Potem Castle była członkinią Parlamentu Europejskiego (1979-89), gdzie piastowała stanowisko wiceprzewodniczącej frakcji parlamentarnej socjalistów (1979-86). W 1990 r. królowa Elżbieta II nadała jej szlachecki tytuł Baronessy Castle of Blackburn i miejsce w Izbie Lordów (izbie wyższej parlamentu). Do swej śmierci była bardzo aktywną jej członkinią. W 1993 r. opublikowała swe polityczne pamiętniki i autobiografię, Fighting All the Way. Barbara Castle zmarła w swym domu w Buckinghamshire 03.V.2002 r.