GUBERNATORKI 1750
WŁADCZYNIE 1750

Anna Hanowerska

Anna Hanowerska, księżniczka Brunszwiku i Lüneburga, urodziła się 02.XI.1709 r. w pałacu Herrenhausen w Hanowerze. Była drugim dzieckiem i najstarszą córką Jerzego II Hanowerskiego, króla Anglii, i jego żony - Karoliny z Ansbachu. Pięć lat później jej ojczysty dziadek, elektor Jerzy Ludwik, wstąpił na tron Wielkiej Brytanii jako Jerzy I. 11.VI.1727 r. kolejnym władcą tego kraju został jej ojciec, król Jerzy II. 30.VIII.1727 r. nadał jej tytuł Królewskiej Księżniczki (Princess Royal) jako swej najstarszej córce. 25.III.1734 r. Anna wyszła za mąż za Wilhelma IV Orańskiego, księcia Oranii, pierwszego dziedzicznego stadhoudera (namiestnika) Niderlandów. Anna zrzekła się wszelkich tytułów angielskich, w zamian zaczęła używać tytułów swojego męża. Mieli 5 dzieci: syna (urodzonego martwego w 1735 r.), córkę (urodzoną martwą w 1736 r.), córkę (urodzoną martwą w 1739 r.), księżniczkę Karolinę Oranje-Nassau (1743-1787), księżniczkę Annę Oranje-Nassau (1746) i Wilhelma V, księcia Oranii (1748-1806). 22.X.1751 r. Wilhelm IV zmarł i Anna została gubernatorką-regentką Fryzji, Nassau i Oranje etc. w imieniu swego 3-letniego syna. Na początku swych rządów była dobrą władczynią, która szybko podejmowała decyzje. Później stała się autokratyczna i nieprzewidywalna. Anna Hanowerska zmarła 12.I.1759 r. w Hadze. Wtedy następną regentką została jej teściowa - Maria Luiza von Hessel-Kassel, a po śmierci Marii Ludwiki - siostra Wilhelma V - Karolina. W 1766 r. Wilhelm V skończył 18 lat i urząd regentki stał się niepotrzebny.