Adela z Blois
Urodziła się ok. 1062 r. jako córka Matyldy Flandryjskiej i Wilhelma Zdobywcy. Była ulubioną siostrą króla Anglii Henryka I. Była bardzo uduchowioną i wykształconą kobietą. Znała łacinę. Między 1080 a 1084 r. poślubiła Stefana Henryka, dziedzica hrabiego Blois. W 1089 r. Stefan został hrabią Blois, Chartres i Meaux. Był jednym z najbogatszych ludzi swoich czasów. Mieli z Adelą 12 dzieci:
- Wilhelma (hrabiego Chartres),
- hrabiego Teobalda II z Szampanii,
- Ottona z Blois,
- Stefana z Blois,
- Łucję-Mahaut,
- Agnieszkę z Blois,
- Eleonorę z Blois,
- Alicję z Blois,
- Lithuisę z Blois,
- Henryka z Blois,
- Humberta,
- Filipa (biskupa Chalons).
Adela po raz pierwszy była regentką w imieniu męża w latach 1095-1098, gdy ten przebywał na pierwszej wyprawie krzyżowej. Kiedy wrócił okryty niesławą żona zmusiła go do powrotu na Wschód, by dopełnił swego ślubu i zobaczył Jerozolimę. Regentką została ponownie w 1101 r., gdy Stefan udał się na małą wyprawę krzyżową. Kontynuowała rządy po śmierci Stefana Henryka, która nastąpiła 19.V.1102 r. w bitwie pod Ramlą. Władała w imieniu swoich dzieci, które były jeszcze nieletnie. W 1109 r. oddała władzę. W 1120 r. wycofała się do Marcigny. Zmarła 08.III.1137 r. Dziś Kościół Katolicki czci jej pamięć 24.II jako świętej.